Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

Park Zdrojowy - Zabytek.pl

Park Zdrojowy


park poł. XIX w. Ciechocinek

Adres
Ciechocinek

Lokalizacja
woj. kujawsko-pomorskie, pow. aleksandrowski, gm. Ciechocinek

Pierwszy park uzdrowiskowy w Ciechocinku z 2 poł.XIX wieku w stylu kaligraficznym, przekomponowany przez wybitnego projektanta Franciszka Szaniora.

Bardzo dobrze zachowany układ kompozycyjny z licznymi drewnianymi obiektami budowlanymi.

Historia

Geneza powstania parku sięga pierwszego planu regulacyjnego Ciechocinka autorstwa Henryka Marconiego i Jakuba Gaya z 1843 r. W odpowiedzi na raport Drake’a, architekci wyznaczyli m.in. teren pod krytą galerię i ogród spacerowy. Założenie to powstało ok. 1850 r. jako otoczenie hotelu Karola Müllera (proj. Franciszek Tournelle). Teren obsadzono kasztanowcami zwyczajnymi i topolami białymi. Ogród był stale przekształcany. Oprócz budynku hotelu wzniesiono estradę koncertową oraz kaplicę.

W latach 1872-1875 ogród spacerowy został powiększony i przebudowany według projektu Hipolita Cybulskiego. Swoją koncepcję konsultował z botanikiem prof. Jerzym Aleksandrowiczem, który podarował kilkaset sztuk drzew robinii akacjowej i morwy. Od tamtego czasu zmieniono nazwę ogrodu na Park Zdrojowy (zwany Głównym). W 1877 r. spłonęła galeria spacerowa i kaplica. Trzy lata później w miejscu spalonej galerii wzniesiono nową autorstwa Edwarda Cichockiego. W 1897 r. Park Zdrojowy został powiększony o tzw. park dolny, a następnie zmodyfikowany przez Franciszka Szaniora. Całość otoczono żelaznym ogrodzeniem i oświetlono. Wprowadzono również nowe nasadzenia. W 1909 r. wzniesiono muszlę koncertową według projektu Waldemara Feddersa. W połowie lat 20. XX w. urządzono siedem kortów tenisowych, kręgielnię i place do krykieta. Galeria Spacerowa została przebudowana w 1976 r. i mieści obecnie Pijalnię Wód Mineralnych, kawiarnię „Bristol” i salę koncertową.

Opis

Park Zdrojowy położony jest w centrum Ciechocinka. Główne wejścia zlokalizowane są od strony ul. T. Kościuszki i ul. R. Traugutta. Obecnie zajmuje powierzchnię ok. 18,2 ha. Kompozycja parku łączy styl kaligraficzny II poł. XIX w. z częściami geometrycznymi i układem osiowym. Na obecny kształt parku mieli wpływ ogrodnik Hipolit Cybulski oraz architekt Franciszek Szanior. Najstarsza część parku rozciąga się między ul. Kościuszki, a budynkiem Pijalni Wód Mineralnych. Cechuje ją kompozycja swobodna ze stawem, której centralne miejsce zajmuje gazon kwiatowy. Położony jest na osi dawnej Galerii Spacerowej w stylu „szwajcarskim” z 1881 r. projektu Edwarda Cichockiego. Obiekt drewniany posiada konstrukcję słupowo-ryglową, szalowaną deskami. Skrzydło wschodnie zakończone jest wieżyczką z zegarem. W tej części parku znajduje się również fontanna „Żaba”, woliera, zabytkowy szalet oraz budynek maszyny parowej. Od Pijalni Wód Mineralnych w kierunku północno-wschodnim biegnie aleja spacerowa obsadzona z dwóch stron formowanymi lipami krymskimi. Na jej początku znajduje się drewniana Muszla Koncertowa w stylu zakopiańskim z 1909 r. projektu Waldemara Feddersa. Ponadto od 1926 r. przy alei mieści się fontanna z gipsową rzeźbą „Jaś i Małgosia”. W zachodniej części parku położone są korty tenisowe z lat 20. XX w. oraz dawna Kręgielnia będąca obecnie ich zapleczem. Tu również rośnie pomnik przyrody - dąb szypułkowy „Konstanty”. Ostatnią część założenia stanowią place sportowe otoczone drzewami. Szacuje się, że na terenie Parku Zdrojowego znajduje się ok. 140 gatunków roślin. W najstarszej części występują: różaneczniki, iglicznie trójcieniowe, tamaryszki czteropręcikowe, platany, miłorzęby dwuklapowe czy tulipanowiec amerykański (jedyny okaz w Ciechocinku). W pozostałej części: kłęki kanadyjskie, skrzydłorzechy kaukaskie, kasztanowce, platany, dęby, żywotniki, cyprysiki, jałowce oraz sosny czarne. Drzewostan parku został pomniejszony o kilkadziesiąt okazów wiązów, które uśmierciła holenderska choroba wiązów. Obiekt stale uzupełniany jest o nowe nasadzenia.

Park jest ogólnodostępny.

Oprac. Jacek Kuśmierski, OT NID w Toruniu, 25-08-2015 r.

Bibliografia

  • Ciechocinek. Dzieje uzdrowiska, red. Kubiak Sz., Włocławskie Towarzystwo Naukowe, Włocławek 2001.
  • Grzelachowski S., Zabytkowy Ciechocinek, w: „Spotkania z zabytkami” 2013, nr 9-10, s. 26-33.
  • Kącki Z., Drzewa Parku Zdrojowego, „Zdrój Ciechociński”, 1995, nr 1, s. 9
  • Majdecki L., Historia ogrodów, tom 2, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009, s. 372-373

Dane obiektu zostały uzupełnione przez użytkownika Krzysztof Urbański.

Rodzaj: park

Styl architektoniczny: nieznana

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_04_ZZ.36320, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_04_ZZ.27679