poł. XVIII w., rozbudowany pod koniec lat 20. XX w., usytuowany na skraju parku, będącego częścią zespołu pałacowego.

Historia

Najstarsza wzmianka dotycząca kościoła w Chobienicach pochodzi z 1425 r. i dotyczy uposażenia kaplicy. Od ok. poł. XVI w. kościół znajdował się pod zarządem braci czeskich. Do katolików powrócił w 1638 r. na mocy wyroku trybunału koronnego. W 1921 r. erygowano parafię.

Obecny kościół został wzniesiony z fundacji Józefa Mielżyńskiego w 1778 r., a konsekrowany w 1783 roku. W latach 1928-30 przeprowadzono jego rozbudowę według projektu arch. R. Jezierskiego, pod nadzorem konserwatora zabytków N. Pajzderskiego. Wówczas do nawy dobudowano od zach. transept i prezbiterium, po jego pn. stronie - kaplicę, po pd. - zakrystię. We wnętrzu przedłużono chór muzyczny we wsch. części nawy i wsparto go na dwóch filarach. W latach 2009-2012 przeprowadzono gruntowny remont kościoła i jego otoczenia. Odnowiono elewacje, zmieniono pokrycie dachu. Teren otaczający kościół pokryto kostką kamienną, po stronie zach. oddzielono go od drogi ogrodzeniem.

Opis

Kościół jest usytuowany w pn. części wsi, na skraju parku pałacowego, przy skrzyżowaniu lokalnych dróg, które łączą Chobienice ze Zbąszyniem (od pn.), Kopanicą (od pd.) i Babimostem (od zach.). Od pn., wsch. i pd. kościół jest otoczony parkiem, od zach. graniczy z drogą, od której jest oddzielony ogrodzeniem z metalowych przęseł wspartych na wysokiej podmurówce, połączonych kamiennymi słupkami. Teren wokół kościoła jest wybrukowany kostką kamienną. Kościół jest zwrócony prezbiterium w kierunku zach., od wsch. połączony z pałacem aleją parkową.

Kościół jest późnobarokowy, jednonawowy, na planie krzyża łacińskiego, który jest wynikiem rozbudowy przeprowadzonej w latach 1928-30, kiedy do nawy dobudowano od zach. transept oraz prosto zamknięte prezbiterium, po jego pn. stronie kaplicę, po stronie pd. - zakrystię. Do nawy przylega od wsch. węższa od niej wieża na planie kwadratu.

Bryła korpusu kościoła jest jednokondygnacyjna, złożona z prostopadłościanów. Nawa, prezbiterium i transept są tej samej wysokości, kaplica oraz zakrystia o połowę niższe. Wieża przy wsch. elewacji nawy jest od niej wyższa. Nawa i prezbiterium są nakryte dachami dwuspadowymi. Kaplica i zakrystia - dachami dwupołaciowymi. Ramiona transeptu nakrywają dachy trójpołaciowe, krzyżujące się z dachami nawy i prezbiterium. W ich szczytowe połacie wcinają się trójkątne frontony nakryte odrębnymi, dwupołaciowymi daszkami. Wieża jest nakryta hełmem z latarnią.

Kościół jest murowany z cegły na kamiennej podmurówce, otynkowany. Dachy nad nawą, prezbiterium, transeptem, kaplicą i zakrystią są pokryte dachówką ceramiczną. Hełm na wieży i wieńczącą go latarnię pokrywa blacha miedziana. Ściany we wnętrzu są połączone fasetą z drewnianym, płaskim stropem z podsufitką.

Elewacje kościoła są otynkowane, jednokondygnacyjne w partii nawy, prezbiterium, transeptu, kaplicy oraz zakrystii, wsparte na wysokim cokole oddzielonym gzymsem kordonowym, artykułowane parami pilastrów wspartymi na gzymsie i boniowanej części cokołu, z prostokątnymi otworami okiennymi zamkniętymi łukami odcinkowymi. Elewacja wsch., frontowa jest jednokondygnacyjna, wsparta na wysokim cokole, zwieńczona attyką, oddzieloną daszkiem okapowym. Na jej osi wznosi się wyższa, dwukondygnacyjna, jednoosiowa wieża, połączona z nią półszczytami wolutowymi wspartymi na attyce, u których podstaw umieszczono obeliski. Na skraju elewacji fasady i narożach wieży wprowadzono pilastry. W partii cokołowej znajdują się trzy prostokątne otwory drzwiowe zamknięte łukami odcinkowymi, a nad nimi otwory okienne o analogicznych wykrojach. Otwór okienny w drugiej kondygnacji wieży jest zamknięty półkoliście. Nad nim znajduje się okrągła tarcza zegarowa. Elewacja zach., zamykająca prezbiterium jest jednokondygnacyjna i trójosiowa, artykułowana pilastrami, zdwojonymi w części środkowej, zwieńczona trójkątnym szczytem z obeliskami na narożach.

Wnętrze jest jednoprzestrzenne z transeptem, którego ramiona otwierają się łukami koszowymi do nawy, nakryte stropem płaskim połączonym ze ścianami fasetą. Ściany artykułują wysokie, płytkie nisze z oknami na osi, oddzielone parami pilastrów na cokołach, z kapitelami ozdobionymi złoconym, aplikowanym ornamentem. Kaplica po pn. stronie prezbiterium jest otwarta do wnętrza łukiem pełnym w wysokiej niszy, nad którym znajduje się oculus. We wschodniej części nawy jest chór muzyczny wsparty na dwóch prostokątnych filarach z prostą balustradą, nieznacznie zaokrągloną w części środkowej. Ołtarz główny, ambona, ławka kolatorska oraz dwa konfesjonały o cechach rokokowych pochodzą najprawdopodobniej z 2. poł. XVIII wieku. Nad ołtarzem umieszczono obraz Matki Boskiej Niepokalanej z tego samego czasu. W pn. ramieniu transeptu znajduje się empirowa chrzcielnica z 1. poł. XIX wieku. W nawie, między pilastrami, oraz na ścianie zamykającej prezbiterium umieszczono figury świętych na konsolach.

Zabytek dostępny. Bliższe informacje na temat parafii pw. św. Piotra w Okowach oraz godziny Mszy św. znajdują się na stronie

http://www.archpoznan.pl/component/option,com_contact/Itemid,0/task,view/contact_id,405/ (data dostępu: 22-12-2015 r.)

oprac. Anna Dyszkant, OT NID w Poznaniu, 22-12-2015 r.