XIX w.

Historia

Budynek został wzniesiony w 1871 r. według projektu Skorcha z przeznaczeniem na funkcję hotelową. Do k. XIX w. był kilkakrotnie przekształcany i rozbudowywany. W 1875 r. budynek nadbudowano o jedną kondygnację. W 1897 r. obiekt rozbudowano wg projektu mistrza budowlanego K. Segnitza, przedłużając budynek o dwie osie okienne. Wówczas elewacja uzyskała obecny eklektyczny wystrój. W 1905 r. przebudowano część wnętrza na parterze wraz z klatką schodową. W 1926 r. przebudowano wejście o hotelu. Po 1945 r. budynek został przeznaczony na hotel robotniczy. W 1949 r. pomieszczenia parteru i pierwszego piętra dostosowano do potrzeb nowej funkcji biurowej, na siedzibę Państwowego Przedsiębiorstwa Budowlanego. Od pocz. lat 60. XX w. do dnia dzisiejszego gmach wykorzystywany jest jako budynek biurowy.

Opis

Budynek usytuowany jest w obrębie śródmieścia Bytomia, w południowym kwartale zabudowy przyrynkowej, na narożnej parceli, zwrócony frontem w stronę ul. Józefczaka. 

Jest to obiekt murowany z cegły, rozplanowany na rzucie prostokąta, z przylegającą od północy oficyną boczną, trzypiętrowy, podpiwniczony, nakryty dachem pulpitowym. Elewacja frontowa jest dziewięcioosiowa, symetryczna, z wejściem na osi ujętym portykiem. Fasada jest otynkowana, w partii przyziemia opracowana w formie boniowania, zwieńczona niską attyką. Jej horyzontalny układ podkreślają gzymsy cokołowe, kordonowe oraz gzyms wieńczący, a także reliefowy fryz. Artykulację elewacji wyznacza jednostajny rytm prosto zamkniętych otworów okiennych, zgrupowanych parami w osiach skrajnych. Otwory okienne ujęte są opaskami z uszakami i klamrami. Na poziomie I piętra ich oprawę architektoniczną wzbogacono pilastrami w formie kariatyd oraz belkowaniem zwieńczonym trójkątnymi naczółkami. Na wysokości II i III piętra osie okienne oddzielone są pilastrami w wielkim porządku. Dekoracji dopełniają ornamentalno-floralne sztukaterie płycin podokiennych, wsporników i tond. Elewacja tylna jest tynkowana, siedmioosiowa, asymetryczna z niewielkim ryzalitem na osi, w którym usytuowano wejście do budynku, artykułowana prostokątnymi otworami okiennymi. Elewacja boczna (wschodnia) jest trzyosiowa, symetryczna, w partii przyziemia boniowana, artykułowana otworami okiennymi w osi środkowej oraz pozornymi wnękami okiennymi w osiach skrajnych. Układ wnętrz w budynku jest częściowo zachowany. Na poziomie parteru jest dwutraktowy, powyżej trzytraktowy. Częściowo zachowały się dekoracje sztukatorskie w sieni oraz stolarka drzwiowa. 

Obiekt dostępny.

Oprac. Dorota Bajowska NID Pracownia Terenowa w Katowicach, 11.2020 r.