XIX w.

Historia

Pierwsze wzmianki o istnieniu kościoła w Bukówku pochodzą z 1282 i 1335 roku.

Obecny wzniesiony został ok. 1522 r. z inicjatywy biskupa Jacoba von Salza, po rozbiórce ok. 1520 r. drewnianej świątyni pw. Najświętszej Marii Panny, która groziła zawaleniem.

Po 1524 r. kościół przejęty przez protestantów, został rekatolicyzowny w 1654 roku. W 1660 r. opisano go jako niewielką, murowaną budowlę, z uszkodzonym gontowym dachem i murami. W XVIII w. został odbudowany i wyposażony, na co pośrednio wskazuje data 1749 umieszczona na belce służącej do zawieszenia dzwonu. W l. 1787-1845 świątynia ponownie popadła w ruinę. Restaurowana w 2 poł. XIX w., od 1886 r. nosi wezwanie św. Jerzego. W l. 20. XX w. na wieży zawieszono nowy dzwon.

W czasach powojennych kościół remontowano w 1962 i 1983 r. (więźba, pokrycie dachu, hełm wieży, założenie wieńca żelbetowego na murach obwodowych, uzupełnienie i wyspoinowanie kamiennego wątku murów).

Ponownie konsekrowany w 2002 r., obecnie jest kościołem filialnym parafii pw. Podwyższenia Krzyża Św. w Rościsławicach.

Opis

Kościół usytuowany w zachodniej części wsi, na niewielkim wyniesieniu, otoczony ogrodzonym cmentarzem grzebalnym.

Świątynia orientowana, murowana z kamienia; ostatnia kondygnacja wieży w konstrukcji szachulcowej, z ceglanym wypełnieniem, tynkowana, podobnie jak dolna partia wieży. Kościół jednonawowy, założony na planie prostokąta, z węższym, niższym prezbiterium, do którego przylega od północy zakrystia. Nawę poprzedza od zachodu zwieńczona ostrosłupowym hełmem czworoboczna wieża, której naroża wzmacniają jednouskokowe przypory. Przy nawie od południa usytuowana jest prostokątna kruchta. Kruchta i zakrystia murowane z cegły, tynkowane. Nawa, prezbiterium i kruchta nakryte ceramicznymi dachami dwuspadowymi; zakrystia dachem pulpitowym. Otwory okienne prezbiterium i nawy zamknięte pełnymi łukami, ujęte profilowanymi, tynkowymi obramieniami. Okna wieży i zakrystii prostokątne, w tynkowych opaskach.

Prezbiterium i nawa przekryte stropem belkowym; w zakrystii i kruchcie sklepienia kolebkowe. Łuk tęczowy oddzielający prezbiterium od nawy ostrołukowy; Otwór drzwiowy prowadzący z kruchty do nawy ujęty późnogotyckim portalem z piaskowca o łuku dwuramiennym (ok. 1522 r.). Przy zach. ścianie nawy empora muzyczna wsparta na jednym słupie (2 poł. XIX w.).

W wyposażeniu eklektyczny ołtarz z 2 poł. XIX w. z barokowymi rzeźbami oraz chrzcielnica z piaskowca z XVI w.

Zabytek dostępny.

Oprac. Beata Sebzda, OT NID we Wrocławiu, 22.03.2016 r.