Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół parafialny pw. Świętej Trójcy - Zabytek.pl

kościół parafialny pw. Świętej Trójcy


kościół 1831 r. Borowie

Adres
Borowie, Kościelna 5

Lokalizacja
woj. mazowieckie, pow. garwoliński, gm. Borowie

Przykład klasycystycznej architektury sakralnej, z trójnawowym wnętrzem halowym, wyróżniającym się bogatym wystrojem i wyposażeniem wnętrza.

Historia

Właścicelami Borowia w XVI wieku była rodzina Warszewickich. Parafia w Borowiu erygowana była prawdopodobnie ok 1545 roku dzięki staraniom Jana Warszewickiego. Obecny kościól powstał w 1831 roku na miejsce dawnego drewnianego pochodzącego z 1555 roku. Fundatorką nowego kościoła była Ludwika z Załuskich Moszczyńska, kasztelanka lubelska. Świątynia była wzniesiona ku czci Św. Trójcy, a pod tytułem Ścięcia Św. Jana Chrzciciela i Św. Benedykta. Murowany kościół konsekrowany został w 1845 r. W 1888 r. powiększono pierwotnie półkoliste okna, natomiast w 1907 roku nadbudowano pseudobarokowy szczyt fasady z wieżyczką na sygnaturkę. W latach 1985-1991 w miejscowości wybudowano nowy kościół. Z tego powodu zabytkowy budynek kościoła od 1991 roku był nieużytkowany i popadał w ruinę. W 2011 roku władze gminy Borowie poczyniły starania o przywrócenie świątyni dawnego wyglądu. W związku z tym władze gminy otrzymały na mocy użyczenia przez kurię siedlecką budynek w zarządzanie do 2021 r. W latach 2011-2013 kościół odremontowano i udostępniono zwiedzającym. Prace polegały na wymianie poszycia dachu, elewacji, okien. Budynek został ocieplony, a wnętrze oprócz nowej podłogi, zyskało dawno blask. W środku zainstalowano także gazowe centralne ogrzewanie.

Opis

Kościół św. Trójcy w Borowiu, usytuowany jest się w centrum miejscowości, we wschodniej części dawnego rynku. Niedaleko głównej trasy Garwolin - Siedlce, po jej południowej stronie. Budynek kościoła otoczony terenem przykościelnego cmentarza, porośniętego liściastym drzewostanem, ograniczonego murem i bramą - dzwonnicą od strony zachodniej.

Obecny budynek kościoła powstały w 1831 roku w stylu klasycystycznym, z nadbudowa pseudobarokową frontu fasady z 1907 roku.

Świątynia orientowana, założona na planie prostokąta, o układzie halowym, trójnawowa, z prezbiterium wyodrębnionym we wnętrzu. Po obu stronach prezbiterium zakrystia i kruchta. W przęśle zachodnim wyodrębniona niewielka kruchta i dwa małe pomieszczenia skomunikowane z nawami. W nawie południowej schody prowadzące na emporę, w północnej - magazynek. Budynek bezwieżowy o zwartej bryle bez wyodrębnionych z zewnątrz prezbiterium i krucht. Dach na obiektem dwuspadowy, jednokalenicowy.

Murowany z cegły, tynkowany, na fundamentach ceglanych. Więźba dachowa drewniana, krokwiowo - belkowa wzmocniona jętkami i stolcem. Strop nad całością drewniany z polepą na strychu. Dach kryty blacha cynkową.

Elewacje budynku z boniowaniem poziomym oraz opaską w murze na wysokości w połowie okien. Fasada główna - frontowa, jednoosiowa zwieńczona trójkątnym szczytem, zdobiona krucyfiksem barokowym z 2 połowy XVII wieku na tle nowszego malowidła. Nad szczytem wtórne, wolutowe pseudobarokwe zwieńczenie z murowana wieżyczką na sygnaturkę. Na osi elewacji wejście główne w prostym obramieniu, zwieńczone trójkątnym szczytem. Powyżej opaski w murze półkoliste zamknięty otwór okienny doświetlający emporę. Elewacje boczne trójosiowe, południowa dodatkowo z dwoma wejściami bocznymi (jedno do nawy, drugie do kruchty). Otwory okienne w tych elewacjach zakończone półkoliście, otwory wejściowe - prostokątnie. Elewacja wschodnia, prezbiterium z dwoma prostokątnymi otworami okiennymi oraz jednym mniejszym ponad opaską w murze, doświetlającym wnętrze kościoła.

Wnętrze podzielone na trzy nawy czterema parami kolumn toskańskich pozbawionymi baz. Otwór wejściowy oraz łuk tęczowy flankują półkolumny toskańskie. Na podporach wspinają się tragarze dźwigające pozorne sklepienie kolebkowe. W przęśle zachodnim drewniana empora chórowa otwierająca się płaską arkadą nad wejściem do kruchty. Po bokach chóru dwie loże otwarte ku nawom bocznym półkolistymi przeźroczami. Na podłodze posadzka. Drzwi klepkowe (główne dwuskrzydłowe, boczne jednoskrzydłowe), klepki układane w kwadrat nabijane ćwiekami. W skrzydle drzwiowym do nawy w elewacji południowej, stare okucia i zamek klasycystyczny z motywem liry 1. poł. XIX wieku.

Wyposażenie kościoła stanowią: ołtarz główny, organy, chrzcielnica (XVIII w.), ambona (XVII i XVIII w.), ołtarze boczne, kropielnica (1 poł. XIX w.), lichtarz (pocz. XIX w.), krzyż procesyjny (1 poł XIX w.),obraz matki Boskiej z Dzieciątkiem i św. Janem chrzcicielem (XVIII w.), dwa portrety trumienne z 2 poł. XVII w.

Obiekt dostępny przez cały rok, informacje w Urzędzie Gminy Borowie.

Oprac. Katarzyna Kosior, OT NID w Warszawie, 02.07.2014 r.

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_14_BK.175534, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_14_BK.25750