przez znanego z działalności na Śląsku i Łużycach architekta i budowniczego Wendela Rosskopfa. Zachował w swojej strukturze elementy późnogotyckie, renesansowe i barokowe o wysokiej klasie artystycznej.

Historia

Ratusz został wzniesiony w latach 1432-1433 w miejscu pierwotnego, drewnianego budynku zniszczonego w pożarze w 1427 roku. Rozbudowany w latach 1525-1535 przez Wendela Rosskopfa oraz Johanna Lindnera (m.in. zostało przedłużone skrzydło wsch.). Obiekt częściowo spłonął w 1642 r. i był odbudowywany do roku 1659. W latach 1776-1781 został przebudowany w stylu barokowym, m.in. przez mistrza budowlanego Boehma). Obiekt był kilkakrotnie modernizowany i remontowany w latach: 1810, 1839, 1847, 1891-1896, a współcześnie w latach 1964-1965, 1974-1975, 1985-1988 oraz ok. 2000 roku.

Opis

Budynek jest usytuowany w centrum miasta, pośrodku rynku. Wzniesiony na planie zbliżonym do litery „L”, dwukondygnacyjny, murowany z kamienia i cegły. Jego bryła jest dwuskrzydłowa, skrzydło pn. trójkondygnacyjne z kamienną wieżą na rzucie kwadratu, wyżej ośmioboku, zwieńczoną baniastym hełmem z prześwitem. Od pn. do wieży dostawiony jest budynek wagi miejskiej o trzech kondygnacjach. Skrzydło pd. dwukondygnacyjne, wydłużone ku wschodowi. Obie części ratusza i budynek wagi nakryte samodzielnymi dachami mansardowymi, w skrzydle pd. z lukarnami i ozdobnymi szczytami zwieńczonymi kamiennymi wazami. Elewacje tynkowane, z pilastrowymi, późnobarokowymi podziałami i płycinami międzyokiennymi. Elewacje budynku wagi pokryte dekoracją sgraffitową. Otwory okienne mają różne formy i rozmiary, głównie prostokątne, ujęte w wąskie profilowane opaski. W budynku wagi okna są późnogotyckie, zamknięte kotarowo oraz wczesnorenesansowe w kamiennych oprawach. Otwór wejścia głównego od zach., na wysokości piętra, poprzedzony reprezentacyjnymi barokowymi schodami o kamiennych balustradach i ujęty w piaskowcowy portal. Wejście boczne znajduje się od pn. i jest poprzedzone skromniejszymi schodami klasycystycznymi. W przyziemiu są wtórnie wmurowane portale renesansowe: z ok. 1580 r. i z 1572 r. z rozebranych kamienic rynkowych. Piwnice i przyziemie skrzydła pn. jest sklepione kolebami, w zach., starszej części skrzydła pd. znajduje się sala z krzywoliniowym, cyrklowym sklepieniem żebrowym, wspartym na przyściennych filarach. W części wsch. sklepienia kolebkowo-krzyżowe. Zachowały się pozostałości dekoracji malarskiej Sali Rady i Pałacu Ślubów, m.in. autorstwa Johanna Jeremiasa Knechtela z 1722 roku.

Wnętrza dostępne w godzinach pracy Urzędu Miasta.

oprac. Piotr Roczek, OT NID we Wrocławiu, 26.03.2015 r.