Zawiera bogaty zespół epitafiów z XVII i XVIII wieku.

Historia

Kościół powstał ok. 1300 r., a wzmiankowany był w 1359 r. Powstał jednak wcześniej, bo ok. 1300 r. Obecna świątynia wzniesiona została w latach 1690-1695 na fundamentach starszej budowli i z wykorzystaniem murów jej wieży. Kościół był przebudowywany w XVIII w., kiedy dostawiono zakrystię i kruchtę od północy oraz aneks empory od południa. W latach 1823-1825 wystawiono zewnętrzną klatkę schodową empory i wąski przedsionek przy elewacji południowej. Do 1945 r. ewangelicki, następnie opuszczony do 1959 r., gdy przejęty przez parafię rzymsko-katolicką. Remont przeprowadzony w l. 1961-1962, jednak w roku 1965 kościół zniszczony pożarem. W trakcie odbudowy w l. 1968-1970 zmieniono formę zwieńczenia wieży. W początkach XXI stulecia kościół ponownie remontowano, wymieniając pokrycie dachu, uzupełniając tynki elewacji i wykonując izolację przeciwwilgociową.

Opis

Świątynia usytuowana jest w na zachód od centrum miasta, na wyniesieniu terenu. Utrzymana w stylu barokowym z reliktami gotyku, stanowi dominantę tej części Bogatyni. Jest to orientowany, jednonawowy obiekt, wzniesiony z kamienia i cegły. Oparty został na planie prostokąta z niewydzielonym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium. Na osi korpusu po stronie zachodniej znalazła się wieża o kwadratowej podstawie, w partii najwyższej kondygnacji przechodząca w ośmiobok. Od północy dostawiono niski aneks zakrystii i kruchty, a od strony południowej mieszczącą emporę dwukondygnacyjną dobudówkę z towarzyszącym jej trójbocznym ryzalitem klatki schodowej oraz wydłużony, niski przedsionek. Korpus kościoła nakryty został wysokim dachem dwuspadowym, a dobudówkę empory i ryzalit klatki schodowej osłonięto dachami o trzech połaciach. Przedsionki północny i południowy nakryte zostały pulpitowo. Wieża otrzymała ostrosłupowy hełm, otoczony niską balustradą. W otynkowanych elewacjach kościoła umieszczono dwa szeregi okien, ujętych szerokimi tynkowymi opaskami. Mniejszych rozmiarów okna dolnego szeregu zamknięte zostały odcinkowo, a okna szeregu górnego – łukiem półkolistym. Na osi wieży znalazł się półkoliście zamknięty portal o sfazowanych krawędziach i wyrytej na węgarach dacie: 1619. Ponad nim umieszczony został cios kamienny z inskrypcją Anno 1300, odnoszący się zapewne do pierwszego murowanego kościoła. W ścianę północnego przedsionka wmurowano profilowany portal o koszowym zamknięciu i barokowej formie, z wyrytą w kluczu datą 1823. Obszerną nawę osłonił płaski, drewniany strop. Z oryginalnego wystroju kościoła zachował się krucyfiks i pochodząca z 1. poł. XIX w. figura św. Antoniego. Na zewnętrznych ścianach świątyni znalazł się szereg kamiennych epitafiów z XVII i XVIII w. Kościół otoczony jest cmentarzem z wysokim kamiennym murem ogrodzeniowym i bramą.

Kościół dostępny z zewnątrz bez ograniczeń, wnętrza – jedynie w czasie nabożeństw. Informacja w parafii.

Oprac. Piotr Roczek, OT NID we Wrocławiu, 25.01.2019 r.