Gmach wyróżnia się zarówno ukształtowaniem elewacji zewnętrznych jak i dekoracjami wnętrz.

Historia

Budynek został wzniesiony w latach 1892-1893 dla Henryka Hochstimma według projektu jednego z czołowych architektów Bielska, Karola Korna (1852-1906), którego firma zajęła się również realizacją budowy. Hotel został zlokalizowany przy nowo wybudowanej drodze prowadzącej od zamku do dworca kolejowego. Architektura budynku wyróżnia się formami francuskiego neorenesansu. Hotel otrzymał nazwę „Kaiserhof” - „Dwór Carski” na cześć Franciszka Józefa I. W początkach XX w. w hotelu mieściło się 50 pokoi i salonów, restauracja, kawiarnia „Renaissance”, letnia weranda oraz pierwsza w Bielsku sala kinowa, która została otwarta w 1896 r. W 1922 r. hotel zmienił nazwę na „Prezydent” w hołdzie Gabrielowi Narutowiczowi. W 1937 r. ogród letni został zamieniony na nowy budynek restauracyjny. Rok później obiekt stał się własnością Akcyjnego banku Hipotecznego we Lwowie. Przez kilka miesięcy, w 1939 r. w obiekcie mieściła się główna kwatera dowództwa Grupy Operacyjnej „Bielsko” armii „Kraków”. W latach 1942-1960 budynek pełnił różne funkcje. Okresowo znajdował się w nim szpital, bank oraz Miejski Dom Kultury. W latach 1959-1960 w miejscu sali bankietowej powstał socrealistyczny Dom Technika, w którym znajdowała się siedziba lokalnego oddziału NOT. W 1962 r. ponownie otwarto hotel. Na przestrzeni kolejnych lat hotel był własnością różnych spółek, m.in. od 1991 r. spółki „Prezydent”, od 1999 r. warszawskiej spółki „Expol”, a od 2007 r. spółki „Birch”. W 2007 r. rozpoczął się remont hotelu. Wówczas obiekt zmienił swoją nazwę, powracając do tradycji, na „President”. Rok później prace remontowe przeszły pokoje hotelowe, rozpoczął się także renowacja elewacji budynku oraz wymienione zostało pokrycie dachu oraz okna. W 2013 r. zostały wyremontowane sala restauracyjna i kawiarniana, powstała nowa sala konferencyjna oraz zmodernizowano hall recepcyjny. Obecnie w hotelu mieści się 40 pokoi przeznaczonych dla gości zlokalizowanych na 4 piętrach. Zależnie od kondygnacji mają one odmienną kolorystykę.

Opis

Budynek jest usytuowany w pierzei ul. 3 Maja głównego traktu Bielska w centrum miasta. Gmach jest czterokondygnacyjny, murowany, wzniesiony z cegły, otynkowany, podpiwniczony, oparty na 12-metrowych fundamentach. Obiekt przekrywa mansardowy dach o drewnianej konstrukcji, kryty blachą z latarnią. Budynek został założony na planie regularnego prostokąta. Bryła jest zwarta, od strony południowej przylega do budynku Domu Technika. Całość osadzona jest na wysokim, rustykowanym cokole, który zestawiony jest z delikatną dekoracją pozostałych kondygnacji.

Elewacja frontowa, zachodnia, zlokalizowana jest od strony ul. 3 Maja. W części parterowej, na pierwszej osi znajduje się brama wjazdowa o dwuskrzydłowych wrotach z nadświetlem zwieńczonym półkoliście. Obok umieszczono jedno trójpoziomowe, prostokątne okno zamknięte półkoliście. Na kolejnej osi znajduje się główny otwór wejściowy o dwuskrzydłowych drzwiach z nadświetlem. Nad nim znajduje się ozdobny daszek wsparty na dekoracyjnych wspornikach, na którego szczycie umieszczono przestrzenny napis: „Hotel”. Na pozostałych osiach części parterowej znajdują analogiczne okna. Pod każdym oknem mieści się prostokątna płycina otoczona ramą z wpisaną rozetą, które wyróżniono innym kolorem tynku. Od drugiej do czwartej kondygnacji biegnie rząd prostokątnych, czteropodziałowych okien otoczonych dekoracyjnymi opaskami. Nad oknami drugiego piętra umieszczono trójkątne i półkoliste naczółki. Trzecie i czwarte piętro oddziela wystający gzyms. W środkowej części elewacji frontowej znajduje się nieznacznie wysunięty przed lico murów ryzalit obejmujący trzy osie i biegnący od drugiej do czwartej kondygnacji. Na wysokości pierwszego piętra znajduje się balkon wsparty na wspornikach dekorowanych elementami przypominającymi woluty. Kamienna płyta balkonowa zdobiona jest ażurową i geometryczną dekoracją. Na wysokości drugiego i trzeciego piętra, pomiędzy oknami umieszczono pilastry głowicą. Na czwartej kondygnacji również mieszczą się pilastry z motywami kandelabru. Ryzalit zakończony jest ozdobnym zwieńczeniem, w który wpisane są prostokątne jednopoziomowe, dwudzielne okna. Nad nimi, w centralnej części dwa okna trójpodziałowe o półkolistym nadślemieniu. Powyżej wpisana jest data „1893”. Nad nią umieszczono wysunięty gzyms i trójkątny fronton z dekoracyjną maską. Elewacja boczna, południowa, jest częściowo połączona z sąsiadującym budynkiem. W dolnej partii fasady znajdują się dwa trójpoziomowe okna zamknięte półkoliście. Dwa prostokątne okna, czterodziałowe mieszczące się na pierwszej kondygnacji ozdobione są naczółkami prostokątnym i półkolistym. W dwóch kondygnacjach powyżej analogiczne, prostokątne okna. W części dachowej trzy okna w lukarnach. Elewacja boczna, północna, jest symetrycznie podzielona. W partii przyziemia wpisany jest rząd zblendowanych otworów okiennych zamkniętych łukiem pełnym. Na pozostałych kondygnacjach znajdują się rzędy okien o analogicznym kształcie, wewnętrznych podziałach i zdobieniach jak na elewacji południowej. Wnętrze zmieniło swój pierwotny charakter, nadal jednak po części wykazuje się cechami neorenesansowymi.

Budynek dostępny z zewnątrz.

Oprac. Sabina Rotowska, OT NID w Katowicach, 01-04-2016 r.