Teren kościoła jest otoczony murem z budynkiem bramnym z dzwonnicą pochodzącym z XV wieku.

Historia

Nie jest znana dokładna data budowy kościoła. Na podstawie późnoromańskich fragmentów datowany jest na 1. poł. XIII wieku. Nie zachowały się również informacje źródłowe o remontach, ale poświadczają je daty umieszczone na murach

i wiatrowskazach: 1654, 1705, 1850 i 1895. W XV wieku zmieniono pierwotny półkolisty wykrój łuku tęczowego na ostry. W XVII stuleciu dobudowano od południa ceglaną kruchtę, a w czasach nowożytnych zakrystię od północy. Utworzono również kryptę pod apsydą. W 1945 roku świątynia została zniszczona w pożarze. Nieużytkowana, popadała w ruinę. Dach oraz mury uległy częściowemu uszkodzeniu. W latach 1975-1981 przeprowadzono odbudowę kościoła, odsłaniając romańskie elementy. W roku 1979 kościół został poświęcony.

Opis

Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego znajduje się w środkowej części wsi, na niewielkim wzniesieniu, po południowej stronie głównej drogi. Teren wokół kościoła, będący dawnym cmentarzem, otoczony jest kamiennym murem. W południowej części ogrodzenia znajduje się budynek bramny z XV w., podwyższony o kondygnację w konstrukcji szkieletowej i adaptowany na dzwonnicę w 1781 roku. Obok kościoła znajduje się neogotycka kaplica nagrobna rodziny Rotzlerów z 2. poł. XIX wieku. Kościół jest orientowany. Jest to obiekt murowany z kamienia, o ceglanych ościeżach otworów okiennych i wejściowych, jednonawowy, założony na rzucie prostokąta, z półkolistą apsydą oraz prostokątnymi w rzucie zakrystią od północy i kruchtą od południa. Poszczególne części przekryte są dachami dwuspadowymi, z wyjątkiem apsydy zamkniętej dachem półstożkowym. Pokrycie dachów stanowi dachówka ceramiczna. Otynkowane elewacje przeprute są dużymi, półkoliście zamkniętymi oknami. Zachowały się dwa pierwotne portale o uskokowych ościeżach, zamknięte ostrołukowo. Nad portalem zachodnim mieszczą się trzy wnęki ceglane o trójkątnych zwieńczeniach, natomiast portal południowy ozdobiony został ceramicznymi płytkami. Do romańskich reliktów zaliczyć należy także trzy szczelinowe otwory okienne w północnej ścianie nawy i apsydzie. Wnętrze nakryte drewnianymi stropami płaskimi, a apsyda przesklepiona konchą. Nie przetrwało historyczne wyposażanie świątyni.

Obiekt dostępny dla zwiedzających. Możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Marta Kłaczkowska, OT NID w Zielonej Górze, 11.06.2015 r.