Historia

Wieża wybudowana w 1891 r. na potrzeby Miejskiej Straży Ogniowej, jako obserwacyjno-sygnalizacyjna. Na szczycie znajdowała się drewniana czatownia, poniżej stanowisko trębacza. Przez wiele lat była to najwyższa budowla w mieście. W 1958 r. wnętrza adaptowano na suszarnię węży strażackich, montując we wnętrzu mechaniczną wyciągarkę.

Opis

Wieża usytuowana w głębi działki przy Warszawskiej 3, obudowana z trzech stron innymi budynkami, od strony północno-zachodniej trzykondygnacyjny budynek koszar. Na rzucie kwadratu, przed wejściem trzystopniowe schody, wysokość wieży 25,4 m. Bryła podzielona na trzy części: dolna w kształcie stojącego prostopadłościanu z ceglanym gzymsem, środkowa zwężająca się ku górze z pośrednim gzymsem, pod nim na południowo-zachodniej stronie data 1891, górna w kształcie stojącego prostopadłościanu. Murowana, dolna i środkowa część z cegły w kolorze czerwonym, górna z cegły czerwonej i żółtej w poziome pasy po trzy cegły. Górna część wykończona wydatnym ceglanym gzymsem, narożniki z ryzalitami i pośrednim gzymsem. Na szczycie umieszczono maszty antenowe i metalową barierkę. Na południowo-zachodniej ścianie schody zewnętrzne metalowe z metalowymi podestami. Otwory okienne i drzwiowe w obramieniu ceglanym, w części zamurowane.

Dostęp do obiektu ograniczony.

Oprac. Grażyna Rogala, OT NID w Białymstoku, 10.12.2014 r.