Jest cennym świadectwem wielokulturowego dziedzictwa Wielkopolski. Najcenniejszym elementem dawnego wyposażenia świątyni jest rokokowy ołtarz gł. z 2 poł. XVIII w. dawniej ambonowy, przekształcony po 1945 r.

Historia

Batorowo było niegdyś wsią prywatną, wzmiankowaną po raz pierwszy w 1579 r. W 1593 r. wieś należała do Filipa Kleista, później - do rodziny Osten-Sacken, następnie do Götzendorff-Grabowskich i Brachvoglów. Kościół wzniesiony został na miejscu wcześniejszego budynku w latach 1783-86 jako świątynia ewangelicka, z fundacji ówczesnych właścicieli wsi, rodziny Osten-Sacken. W końcu XIX w. świątynia została gruntownie odrestaurowana, wtedy to zapewne powstała murowana kruchta pd. Od 1945 budynek pełni funkcję kościoła katolickiego. Zdemontowano wtedy empory boczne i zmieniono gontowe pokrycie dachu. Kościół został poświęcony 14.07.1946 r. Od 1955 r. - filia parafii p.w. św. Katarzyny w Lipce. W latach 1996-2002 budynek był restaurowany. W 2012 r. wymieniono pokrycie dachowe na nową dachówkę karpiówkę oraz zamontowano instalację systemu sygnalizacji pożaru.

Opis

Kościół usytuowany jest w środkowej części Batorowa, przy lokalnej drodze wiejskiej. Jego prezbiterium skierowane jest na pn. Świątynię otacza dawnym cmentarz przykościelny ogrodzony ceglanym ażurowym murem. Naprzeciw kościoła znajduje się niewielka drewniana dzwonnica z XVIII w. Przy dzwonnicy w 2007 r. ustawiono kamień upamiętniający papieża Jana Pawła II.

Jednonawowy, salowy kościół wzniesiony został na planie prostokąta, z trójbocznie zamkniętą częścią prezbiterialną. Ponad dachem świątyni nadbudowano czworoboczną wieżę. Od pd. do nawy przylega niewielka, prostokątna kruchta. Nawa nakryta jest wysokim dachem dwuspadowym, podobny daszek nakrywa znacznie niższą kruchtę. Nad zamknięciem prezbiterium - dach trójpołaciowy. Nad całością dominuje wysoka, dwukondygnacyjna wieża, zwieńczona barokowym hełmem.

Kościół jest budynkiem drewnianym, wzniesionym na ceglanej podmurówce, w konstrukcji szkieletowej, z wypełnieniem cegłą. Ściany od wewnątrz oraz wypełnienia od zewnątrz otynkowano. Dachy pokryte zostały dachówką, hełm wieży - blachą. Wnętrze nakryte jest drewnianym stropem.

Na zewnątrz kompozycja ścian oparta jest na kontraście ciemnych belek konstrukcji szkieletowej i jasnych, otynkowanych, malowanych na biało wypełnień. Znajdujące się w kruchcie główne wejście zamknięte jest łukiem odcinkowym, okna są prostokątne, ujęte profilowanymi obramieniami. Ściany kruchty oblicowano czerwoną cegłą. Partia szczytu pd. oraz ściany wieży zostały oszalowane pionowo pobijanymi listwami.

Wnętrze podzielone jest dwoma rzędami słupów dźwigających podciągi (na których dawniej wspierały się obiegające wnętrze empory (dziś istnieje tylko empora pd.). Na ścianach i stropie zachowały się ślady polichromii.

Z dawnego wyposażenia kościoła zachował się rokokowy ołtarz gł. z 2 poł. XVIII w. dawniej ambonowy, przekształcony po 1945 r. Obecnie ołtarz i ambona stanowią osobne elementy wyposażenia. W jego polu środkowym znajduje się współczesny obraz Dobrego Pasterza.

Kościół dostępny do zwiedzania z zewnątrz oraz - po wcześniejszym uzgodnieniu - wewnątrz. Bliższe informacje oraz godziny Mszy Św. są podane na stronie internetowej Diecezji Bydgoskiej: www.diecezjabydgoszcz.pl oraz stronie parafii: www.parafialipka.cba.pl

oprac. Krzysztof Jodłowski, OT NID w Poznaniu, 04-11-2015 r.