Obiekt posiada unikatowe walory artystyczne z zakresu ciesielstwa opartego na tradycji regionalnej Mazowsza drugiej połowy XVIII w.

Historia

Kościół został wzniesiony w latach w 1771-1772 w Białobrzegach. Fundatorem świątyni był podkomorzy czerski, Paweł Boski. Akta parafialne znane są od 1943 r. Ze względu na rosnące zapotrzebowanie na nowy, murowany obiekt w Białobrzegach, kościół został przeniesiony z częścią wyposażenia do Bardzic w latach 1956-1957. Parafię erygowano tutaj w 1957 r. Po translokacji, bryłę budynku powiększono o niewielką kruchtę południową. W latach 1973-1978 przeprowadzono prace remontowe podczas których wymieniono elementy drewniane i nałożono pokrycie z blachy. Dekoracje malarskie we wnętrzu wykonała Janina Pol.

Opis

Obiekt został usytuowany w północnej części miejscowości, 100 m od głównej drogi. Otoczony jest drewnianym płotem na terenie porośniętym licznym drzewostanem.

Budynek z drewna modrzewiowego, wykonany w konstrukcji zrębowej na podmurówce ceglano-kamiennej, oszalowany. Bryła orientowana, jednonawowa na planie zbliżonym do kwadratu z węższym prezbiterium zamkniętym wielobocznie. Od strony fasady przybudówka z chórem muzycznym na piętrze, od północy kruchta mieszcząca dawniej zakrystię, od południa nowa zakrystia. Dachy dwuspadowe, kryte blachą, oddzielne dla każdej z części budynku, w nawie głównej i prezbiterium więźba storczykowa (wieszarowa). Nad nawą, na kalenicy posadowiona okazała sygnaturka z latarnią i hełmem w stylistyce barokowej.

Główny portal w formie dwukolumnowego portyku z frontonem. Nad przyczółkiem grupa rzeźbiarska w typie Tronu Łaski, obramowana formą architektoniczną powtarzającą układ dolnej partii.

W wnętrzu znajduje się późnobarokowy ołtarz z XVIII w. oraz barokowa ambona. Na belce tęczowej grupa Ukrzyżowania. Naprzeciwko, balkon chóru z balustradą dekorowaną płycinami.

Zabytek dostępny.

Oprac. Bartłomiej Modrzewski, OT NID w Warszawie, 02.07.2014 r.