Przesieki Śląskiej. W pasie granicznym Śląska, Wielkopolski i Ziemi Wieluńskiej.

Usytuowanie i opis

Godzisko zlokalizowane jest w głęboko w lesie przy dukcie leśnym, ok. 2,5 km na pn.-wsch. od pn. skraju wsi Bąków, ok. 1400 m na pd.-wsch. od leśniczówki.

Grodzisko stożkowate nizinne założone zostało na planie czworoboku o wymiarach ok 40 x 50 metrów. W części centralnej widoczny jest zniszczony stożek wyniesiony nad dno fosy ok. 3,5 metra. Stożek otacza fosa o szerokości od 4 m do 18 m (w części wsch.). Wał zachował się fragmentarycznie od strony pd. i wschodniej. Majdan i wały porastają pojedyncze drzewa.

Historia

Badania sondażowe pozwalają na ustalenie, że obiekt był użytkowany od końca XIII w. przez wiek XIV.

Stan i wyniki badań

Grodzisko było wielokrotnie badane powierzchniowo w okresie międzywojennym m.in. przez G. Raschkego w 1925 r., a później w 1957 r. przez J. Kaźmierczyka i K. Macewicza oraz w latach 1977, 1982, 2010 przez K. Spychałę. Rozpoznanie sondażowe w 1970 r. wykonał Z. Bagniewski. W wykopie sondażowym założonym na majdanie znalazł kilkadziesiąt fragmentów naczyń toczonych na kole, (część była wtórnie wypalona), datowanych na XIV w. i grudki polepy. Stan obiektu dobry. W 1997 r. wykonano plan warstwicowy.

Grodzisko nr 1 w Bąkowie zlokalizowane jest w pasie wyniesień polodowcowych, obszarze, który także w średniowieczu porośnięty był lasem, między rzekami Stobrawą a Kujakowickim Potokiem. Było ono zapewne elementem średniowiecznego zespołu nadgranicznych grodów strażniczych pomiędzy Śląskiem, Wielkopolską i Ziemią Wieluńską. Obiekt położony jest w obszarze pn. części tzw. Przesieki Śląskiej, przy szlaku prowadzącym od wsch. do Kluczborka i dalej do Wrocławia.

Grodzisko położone jest na gruntach Lasów Państwowych, przy leśnym dukcie, prowadzącym od wsch. krańca wsi Biadacz, koło leśniczówki, i dalej lasem w kierunku wsi jamy. Piękna wycieczka przez las.

Oprac. Krzysztof Spychała, OT NID w Opolu, 13.12.2014 r.