Wycieczkę rozpoczynamy od kościoła rzymsko-katolickiego pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Kościół wzniesiony został na pl. Sienkiewicza w latach 1904-1910 na miejscu poprzedniego kościoła pw. św. Jana Chrzciciela z wykorzystaniem części jego murów. Wnętrze zdobią przede wszystkim pochodzące z lat 1932-1937 dzieła prof. Józefa Mehoffera, w skład których wchodzą polichromia, witraże w prezbiterium i kaplicach bocznych, stalle oraz stacje drogi krzyżowej. Na terenie przykościelnym obejmującym również położony na pd. od kościoła niewielki park mieścił się dawny cmentarz parafialny, zamknięty na początku XIX wieku.

Po zwiedzeniu kościoła, przechodząc przez rynek, w którego pn. pierzei usytuowany jest ratusz, kierujemy się na ulice Kaliską, a następnie Żeromskiego,. Położone po obu ich stronach zespoły wzniesionych w latach 1824-1826 dawnych domów tkaczy są świadectwem świetności gospodarczej miasta. Zaplanowana przestrzeń dawnych dzielnic tkackich pozostaje czytelna do dziś. Ulica Kaliska w wyniku modernizacji przeprowadzonej jeszcze w dwudziestoleciu międzywojennym rozdzielona została pasem zieleni na dwie jezdnie, a w jej zabudowę wprowadzono nowe budynki m. in. użyteczności publicznej. Natomiast ulica Żeromskiego zachowała w większości swój pierwotny charakter.

Wracając ul. Żeromskiego do centrum, zbliżamy się do kościoła ewangelickiego. Położona przy ul. 3 Maja świątynia wzniesiona została w latach 1849-1857 według projektu uznanego architekta Henryka Marconiego.

Budynek plebanii kościoła ewangelickiego w Turku usytuowany jest na pd. wsch. od kościoła przy skrzyżowaniu ob. ul. 3 Maja i Browarnej. Został wzniesiony w 1867 roku.

Następnie kierujemy się ul. 3 Maja oraz Chopina na północ w kierunku turkowskich nekropolii. Jako pierwsze napotykamy bliźniacze cmentarze rzymsko-katolickie położone na tzw. Lipce i Kobylarce. Cmentarz na Lipce założony został już w 1821 r. po likwidacji cmentarza przy kościele pw. św. Jana Chrzciciela. Po jego zapełnieniu po drugiej stronie prowadzącej do Władysławowa drogi założono w 1893 r. cmentarz na Kobylarce. Równocześnie z cmentarzem na Lipce wytyczony został przylegający do niego od pn. cmentarz ewangelicki. Jest on jedną z najpiękniejszych nekropolii protestanckich województwa wielkopolskiego z zachowanymi wieloma cennymi nagrobkami osadzonymi w oprawie zieleni starodrzewu i wszechobecnego bluszczu.

Jeszcze bardziej na pn. od cmentarza ewangelickiego na terenie tzw. Zdrojek położone są cmentarze żydowski i choleryczny. Kontynuujemy spacer ul. Chopina, przy której na tym odcinku zachowane są relikty alei zadrzewionej m.in. kasztanowcami. Cmentarz żydowski położony jest przy ul. Lutosławskiego. Nekropolia została całkowicie zdewastowana wiosną 1943 r. przez Niemców. Cmentarz odnowiono w 2003 roku.

Na pn. od cmentarza żydowskiego przy ul. Kaczmarskiego usytuowany jest niewielki cmentarz choleryczny, na którym w latach 1831-1893 składano ciała osób zmarłych na skutek wielokrotnych epidemii tej choroby. Z cmentarzem tym związana jest tradycja kontynuowanych do czasów obecnych dziękczynnych procesji odpustowych do kościoła w pobliskim Galewie, związanych z przypadkiem cudownego ozdrowienia w czasie jednej z epidemii.