Szlak rozpoczyna się i kończy w symbolicznych miejscach, związanych z podróżą. Dworzec kolejowy projektu Wacława Tomaszewskiego powstał w latach 50. XX wieku, w miejsce przedwojennego obiektu i choć został przybrany w kostium socrealizmu, to nawiązuje do architektury przedwojennego modernizmu. We wnętrzach można odnaleźć szereg detali komentujących geografię miejsca. W holach warto zwrócić uwagę na cztery wielkopłaszczyznowe pola mozaikowe autorstwa Teresy Pągowskiej. Trzy spośród nich, prezentują „symboliczne przedstawienie pracy w porcie, florę i faunę morską (…) oraz niebo nad przystanią żeglarską”5. Warto zajrzeć do wnętrza dawnej restauracji dworcowej, gdzie po rewaloryzacji na nowo odsłonięto malowidła ścienne. Bryła całego obiektu jest dość mocno skubizowana. UWAGI: KZD – brak, ŚDP, OF – w drodze do kolejnego punktu na szlaku warto wybrać kolumnowy pasaż komunikacyjny, łączący dworzec dalekobieżny z podmiejskim, gdzie warto zwrócić uwagę na symbolicznie zaokrąglone narożniki głównej bryły dworca.

Główna część Dworca Podmiejskiego posiada kształt rotundy. Cały obiekt stanowi dopełnienie dla zespołu dworca dalekobieżnego. Zaprojektowany i wybudowany w latach 1956-1959, według projektu Lecha Zalewskiego, bliskiego współpracownika Wacława Tomaszewskiego, ówczesnego profesora Politechniki Gdańskiej. UWAGI: KZD – brak, ŚDP, OF – brak.

Kolejny obiekt jest zlokalizowany przy ulicy10 Lutego 24, która symbolicznie wiedzie w kierunku morza. Popularny budynek PLO, to biurowiec Polskich Linii Oceanicznych, pierwotnie należący do ZUS, a obecnie do Urzędu Miasta Gdyni. Autor projektu Roman Piotrowski (1934), zestawił dwie bryły o różnych wysokościach, gdzie mniejsza otrzymała cylindryczne zwieńczony narożnik. Pasmowe okna, jasna okładzina elewacji, kontrastująca z ciemną okładziną w przyziemu pozwoliły na uzyskanie efektu „płynącego domu”. UWAGI: KZD – brak, ŚDP oraz ŚPP, OF – budynek mieszkalny wzdłuż ulicy 3 Maja nr 22/24, warto zwrócić uwagę na pasmowe balkony od strony ulicy, wydatnie eksponowane w kierunku południowym.

Bankowiec, zlokalizowany po przeciwległej stronie skrzyżowania z PLO, przy ulicy 3 Maja 27, to kolejny z gdyńskich transatlantyków. Tu także zastosowano zabieg polegający na zestawieniu jasnej elewacji z ciemną kolorystyką przyziemia. Jednym najbardziej charakterystycznych elementów jest wspinające się na wysokość ósmego piętra wieżyczka, zwieńczona masztem. Bankowiec podobnie jak budynek PLO należą do gdyńskich „transatlantyków”, stanowią flagowe zabytki gdyńskiego modernizmu oraz są zaliczane do czołowych realizacje polskiego modernizmu. UWAGI: KZD – tak, ŚPP, Mini Muzeum we wnętrzach obiektu.

Kamienica Hundsdorffów, znajduje u zbiegu ulic Starowiejskiej i Abrahama. Obiekt według projektu Mariana Maślińskiego, powstał w latach 1932-1935 w stylu wczesnego funkcjonalizmu o formach opływowych. Styl okrętowy uwidacznia opływowy narożnik z charakterystycznymi dla gdyńskich realizacji okresu międzywojnia pasami ryflowania. Warto zwrócić uwagę na tynk z dodatkiem miki, który w słońcu silnie połyskuje. UWAGI: KZD – brak, ŚDP oraz ŚPP, OF – zmierzając do kolejnego punktu mijamy dwie narożnikowe kamienice przy skrzyżowani ulicy 10 Lutego z Abrahama oraz na wysokości ulicy Abrahama i Armii Krajowej. Natomiast wzdłuż ulicy Świętojańskiej m.in. numery 40 i 41 warto zwrócić uwagę na cylindrycznie zwieńczone balkony.

Pośród narożnych kamienic w ciągu ulicy Świętojańskiej, kilka przybrało formy bliskie stylu okrętowego. Kamienica Albina i Marianny Orłowskich przy ulicy Świętojańska 68, powstała w 1936 roku, efektownie łączy formy kubiczne z opływowymi. Jasne fasady kontrastowały z przeszklonym pasem parteru, uzyskano efekt płynącego domu. UWAGI: KZD – tak, ŚDP oraz ŚPP.

W bliskim sąsiedztwie bo pod adresem Świętojańska 55, znajduje się kamienica firmy Krenski. Zbudowana w 1939 roku, według projektu Zbigniewa Kupca i Tadeusza Kossaka, charakteryzują ją falujące balkony oraz klatka schodowa osadzona w cylindrycznej wieżyczce, widocznej od strony wewnętrznego dziedzińca. UWAGI: KZD – tak, ŚDP oraz ŚPP, OF – w drodze do kolejnego obiektu, warto zwrócić uwagę na Kamienicę Franciszka Wegnera, zlokalizowaną przy numerze 89 , zrealizowana w nurcie ekspresjonizmu opływowego.

Niemal na skraju ulicy Świętojańskiej pod numerem 122, podziwiamy Kamienicę Antoniego Ogończyka – Blocha i Leona Mazalona, według projekt Leona Mazalona i Stefana Kozińskiego. Świadectwo stylu okrętowego odnajdujemy w zaokrąglonym i przeszklonym narożniku, który przemyślano na ogrody zimowe oraz falujące balkony zlokalizowane na południowej elewacji. Warto zwrócić uwagę iż część budynku została dobudowana we wczesnych latach powojennych, ale z poszanowaniem symetrii głównej bryły. UWAGI: KZD – tak, ŚDP, OF – zmierzając w kierunku Kamiennej Góry, warto na chwilę zatrzymać się przy dawnym Domu Inżyniera, to budynek biurowy u zbiegu ulic Słowackiego i I Armii WP, współcześnie został poddany modernizacji, która jednak nawiązuje do przedwojennych koncepcji, choć pewne elementy jak bulajowe okna, czy kolorystyka stanowią współczesną interpretację.

Wyjątkowym obiektem w willowym otoczeniu Kamiennej Góry, wydaje się być budynek mieszkalno-biurowy firmy POLSKAROB. Powstał w latach 1934-1935, jako siedziba towarzystwa transportowego. Naszą uwagę powinien zwrócić zaokrąglony narożnik, peryskopowo wysunięta szklana nadbudówka, czy też wysunięty daszek i okrągłe okno w przyziemiu. UWAGI: KZD – brak, ŚDP.

Kolejnym punktem na szlaku jest dom wielorodzinny Opolanka, przy ulicy Piotra Skargi 9. Autorzy projektu Włodzimierz Prochaska i Tadeusz Jędrzejewski, a budowa trwała w latach 1936-39. Obiekt charakteryzują zaokrąglone narożniki z usytuowanymi w nich mocno wysuniętymi i również obłymi balkonami. UWAGI: KZD – brak, ŚDP, OF – Kamienna Góra to świetna platforma widokowa, z której można podziwiać m.in. Skwer Kościuszki, czy realizacje wzdłuż mola południowego, czyli kolejny punkt na szlaku, w tym celu należy uda się w okolice „krzyża” na skraju ulicy Mickiewicza.

Opuszczając Kamienną Górę zmierzamy w kierunku Portu. W otoczeniu mariny, a zarazem reprezentacyjnego założenia mola południowego znajduje się dawny Dom Żeglarza Polskiego, a współcześnie Wydział Nawigacji, Uniwersytetu Morskiego. Budowa miała miejsce w latach 1938-39, według projekt Bohdana Damięckiego i Tadeusza Sieczkowskiego. To jedna z najznamienitszych realizacji w stylistyce stylu okrętowego w Gdyni. Uwagę skupia najwyższa, środkowa, cylindryczna część, która jest zwieńczona nadbudówką z daszkiem i stylizowane na mostek kapitański. UWAGI: KZD – tak, ŚDP oraz ŚPP, OF – w tej okolicy naszą uwagę powinny zwrócić takie realizacje jak Dom Studencki nr 3, popularnie określany jako Żagiel, to powojenna realizacja znajduje się u podnóża Kamiennej Góry i jest dobrze widoczna od strony przystani jachtowej, a także sąsiadujące z Domem Żeglarza Akwarium Gdyńskie wraz powojenną rotundą oraz Dworzec Pasażerski Żeglugi Gdańskiej, który swoim kształtem nawiązuje do idei pływających domów.

Kamienica Stanisława Pręczkowskiego, przy Skwerze Kościuszki 10/12, autorstwa Tadeusza Jędrzejewskiego, obiekt został zaprojektowany w nurcie wczesnego funkcjonalizmu i łączył formy kubiczne z opływowymi. Zwara uwagę cylindryczna wieżyczka, przeszklony parter oraz charakterystyczne daszki wzdłuż ulicy Żeromskiego, gdzie pierwotnie mieściło się wejście do dawnego kina. UWAGI: KZD – brak, ŚDP oraz ŚPP, OF – nawiązania do stylu okrętowego napotkamy w powojennej realizacji u zbiegu ulic Żeromskiego i Pułaskiego, to blok mieszkalny, w kształcie litery L, od południa zwieńczony opływowymi i falującymi balkonami, a dach zwieńczony kominami nawiązującymi stylistyką do transatlantyków. Tuż obok mijamy budynek Instytutu Meteorologii, to ulica Waszyngtona 42, choć sam obiekt nawiązuje do stylistyki późnego Art-Deco, to interesującym nas akcentem bryły jest jego stalowa, nadbudowa – tzw. wieża pomiarowa autorstwa Wacława Tomaszewskiego, czyli twórcy pierwszego obiektu na szlaku.

W przypadku większość obiektów na szlaku, poszukujemy stylistycznych odwołań do stylu okrętowego. Jednak dom mieszkalny przy ulicy Waszyngtona 38 jest miejscem symbolicznym. Inspirowany architekturą historyczną, pierwotnie mieścił Biura Budowy, a potocznie jest nazywany Domem Wendy, gdyż mieszkał w nim inż. Tadeusz Wenda, budowniczy gdyńskiego portu. Warto zwrócić uwagę na detal ogrodzenia nawiązujący do nautycznej stylistyki. Z przekazów wiadomo, iż na tyłach domu znajdował się roboczy basen stanowiący model projektowanego portu gdyńskiego. UWAGI: KZD – brak, ŚDP.

Tuż przed Placem Kaszubskim przy skrzyżowaniu ulic Żeromskiego i Derdowskiego, znajduje się YMCA, to jeden z najmłodszych zabytków w Gdyni. Budowa miała miejsce w latach 1948-1951, a projekt wykonali Stefan Koziński i Bohdan Damięcki, to kolejna realizacja tych architektów, którą można spotkać na szlaku. Zastosowano tu szereg okien typu bulaj (np. w stolarce drzwiowej), warta uwagi jest tu ekspresyjna bryła budynku, z opływowymi narożnikami. UWAGI: KZD – brak, ŚDP oraz ŚPP, OF – zmierzając w kierunku ostatniego obiektu na szlaku, warto zatrzymać się na chwili przy Placu Kaszubskim, skąd widać kilka interesujących realizacji nawiązujących, czy komentujących styl okrętowy, będą to zarówno cylindrycznie zwieńczone balkony powojennego bloku mieszkalnego przy ulicy Derdowskiego 11, ale też współczesny budynek mieszkalny przy Placu Kaszubskim nr 15 oraz mogący się pochwalić nieco większym rezerwuarem zapożyczeń apartamentowiec sąsiadująca współczesna realizacja „Transatlantyk”. Zmierzając dalej, w kierunku portu, przy ulicy Chrzanowskiego 10 napotykamy gmach Urzędu Morskiego, z charakterystyczną wieżą zegarową.

Szlak kończy bieg przy ulicy Polskiej 1, w obiekcie dawnego Dworca Morskiego, a obecnie zajmowanego przez Muzeum Emigracji. W okresie międzywojnia dworzec otwierał polskie „okno na świat”. Znawcy tematu podkreślają, iż obiekt otrzymał uroczystą oprawę, zarówno w układzie elewacji, jak i wystroju hali głównej. Stąd do Ameryki odpływały polskie transatlantyki MS Batory, czy też MS Piłsudski. UWAGI: KZD – brak, ŚDP oraz ŚPP.