Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

pałac - Zabytek.pl

Adres
Zimnowoda, 17

Lokalizacja
woj. wielkopolskie, pow. gostyński, gm. Borek Wielkopolski - obszar wiejski

Pałac w Zimnowodzie, zaprojektowany przez architekta Stanisława Hebanowskiego, jest przykładem stylu historycznego - neorenesansu francuskiego, nawiązującego zarówno w bryle jak i w rozplanowaniu do francuskiej architektury rezydencjonalnej XVII w.

i dzieł Henri Mansarta.

Historia

Wieś Zimnowoda pojawiaj się w źródłach od 1390 r. W końcu XIV w i w XV w. stanowiła własność Zimnowodzkich, w XVI w. Głosińskich, następnie Marszewskich. Ok. poł. XVIII w. należała do rodziny Rychłowskich, w posiadaniu której pozostawała jeszcze w 1841 r. W roku 1872 Zimnowodę nabył Mieczysław Kwilecki, w 1872 stanowiła własność Teodora Mycielskiego, a od 1875 r. wdowy po nim Ludwiki Mycielskiej z Bispingów. W latach 1879-1919 właścicielem majątku pozostawał Alfred Mycielski z Siedmiorogowa, a od 1919 r. Maria Mycielska z domu Łącka. W 1932 r. dobra znalazły się w posiadaniu Henryka Grocholskiego, rozstrzelanego przez Gestapo na rynku w Gostyniu w 1939 r. Po wojnie majątek przechodzi na Skarb Państwa. Pałac wzniesiony ok. 1864 r., po śmierci w Powstaniu Styczniowym syna właściciela majątku Teodora Mycielskiego, Ludwika. W latach 1950-59 mieściły się tutaj kolonie letnie dla dzieci, w latach 1960-68 zakład Lecznictwa Odwykowego, od 1986 mieści się w pałacu Państwowy Dom Pomocy Społecznej

Opis

Założenie pałacowe usytuowane zostało w północno zachodnim krańcu wsi, przy drodze z Borku do Koźmina. Składa się z części rezydencjonalnej i folwarcznej. Zespół rezydencjonalny złożony z pałacu i parku zajmuje południowo zachodnią część założenia. Pałac zbudowany w stylu renesansu francuskiego jest budowlą murowaną, piętrową, na odcinkowo sklepionych piwnicach, z fasadą zwróconą na południowy wschód, posiada elewacje tynkowane, boniowane, bogato zdobione dekoracją architektoniczną i rzeźbiarską. Jest to budynek symetryczny, składa się z trzech ryzalitów, które połączone są korpusem głównym. Nakryty dachem w stylu Mansarta z licznymi kominami. Ryzality mają odrębne dachy z dekoracyjnie zakończonymi kominami z okazałymi aediculami lukarn. Bogato dekorowana fasada z odrębnym porządkiem pilastrów dla każdej części. Wejście w ryzalicie środkowym poprzedzone jest gankiem wspartym na czterech filarach i ozdobione rzeźbami.

Układ wnętrza 2- oraz 2,5-traktowy. Na osi znajduje się dwukondygnacyjny, bogato dekorowany, reprezentacyjny hall i sień. Na parterze skupione zostały pomieszczenia reprezentacyjne z okazałą jadalnią od pd. oraz pomieszczenia mieszkalne w części pn. We wschodniej partii pałacu, od strony gospodarstwa usytuowany był gabinet pana domu. Pałac otacza park krajobrazowy, częściowo regularny, o powierzchni 13.26 ha., pochodzący z 1 poł. XIX w., przekształcony około 1864 r. i po 1890 r. Część południowo wschodnia parku regularna, z czterorzędową aleją kasztanowców i lip, dochodząca do gazonu przed frontem pałacu. Równolegle do niej, bliżej rezydencji biegną dwa szpalery grabowe. Część północno zachodnia parku ma charakter krajobrazowy.

Dostępność obiektu: ograniczona dla zwiedzających, w pałacu mieści się Dom Pomocy Społecznej, park dostępny

Oprac. Beata Marzęta, NID OT Poznań, 23.11.2015

Rodzaj: pałac

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_30_BK.155509, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_30_BK.45525