Historia

Proces kształtowania się poszczególnych stref i ulic przedmieść Zielonej Góry rozpoczął się już w XIV wieku. Rozrastające się miasto potrzebowało terenów pod zabudowę mieszkalną, handlową i rzemieślniczą. Obszar, na którym znajduje się willa, wykształcił się za murami obronnymi dość późno, dopiero bowiem w XVII wieku. Przedmieście to, zwane Dolnym, jest już widoczne na mapie z 1784 roku. Ukazano tam m.in. ob. al. Niepodległości, która była w tym czasie polną drogą przecinającą pola i miejskie ogrody. Dopiero gdy do Zielonej Góry dołączono w 1871 r. linię kolejową, drogę poddano regulacji i wytyczono przy niej działki pod przyszłą zabudowę, ukształtowaną głównie u schyłku XIX i na pocz. XX wieku. Na temat willi zachowała się część dokumentacji archiwalnej. Wynika z niej, że budynek wzniesiono w 1873 r. dla kupca Friedricha Schorsego. Był on właścicielem willi do 1887 roku. Następnie budynek przeszedł na własność Emmy Heine z Czerwieńska. W 1933 r. właścicielką willi została Elizabeth Lemie, od której mieszkania wynajmowali m.in. asesor sądowy dr Georg Koch i Franz Kucz. W 1945 r. obiekt stał się własnością samorządową i został zasiedlony. Niewielkie zmiany dotyczyły dostosowania wnętrz do nowych funkcji lokalowych. Obecnie obiekt ma kilkoro właścicieli, m.in. należy do parafii ewangelickiej i firm prywatnych. W 2008 r. w budynku przeprowadzono remont poddasza, wzmocniono więźby i wykonano ocieplenie. Bryła obiektu zachowana w pierwotnym stanie bez większych przekształceń. Willa wzniesiona w konwencji historyzmu. Obiekt należy do reprezentacyjnych budowli miasta.

Opis

Budynek wolno stojący, zlokalizowany w północno-wschodniej części miasta, na obrzeżach zabudowy staromiejskiej, przy al. Niepodległości, na działce częściowo ogrodzonej drucianym płotem, z wjazdem od strony ul. Kazimierza Wielkiego. Willa założona na rzucie czworoboku z licznymi aneksami, w części piętrowa, w części południowo-wschodniej parterowa. Obiekt podpiwniczony. Do części parterowej przylegają schody zewnętrzne i taras poprzedzający wejście główne do budynku. Bryłę willi nakrywają wielospadowe dachy z wydatnymi okapami, zdobione dekoracyjną snycerką. Elewacje budynku z ryzalitami. Obiekt wzniesiony z cegły. Ściany obustronnie tynkowane. Elewacje z detalem architektonicznym w formie profilowanych opasek okiennych i obramień wokół otworów wejściowych. Wejście główne obramione portalem zwieńczonym tympanonem z fryzem kostkowym. W większości zachowała się pierwotna stolarka okienna i drzwiowa. W piwnicach oryginalna ceramiczna posadzka ceglana, na tarasie posadzka z dwubarwnych kafli.

Dostęp do zabytku ograniczony. Własność prywatna.

Oprac. Krzysztof Słowiński, OT NID w Zielonej Górze, 08.07.2014 r.