Historia

Kamienica powstała w XVIII w. dla nieznanych z nazwiska właścicieli. W 2 ćw. XIX w. częściowo przebudowana po pożarze. W 2 poł. XIX w. własność rodziny żydowskiej, w okresie międzywojennym własność znacznie rozdrobniona Po II wojnie światowej przejęta przez Skarb Państwa, w 1993 r. skomunalizowana. Gruntowny remont wykonano w latach 1968-1971 wg proj. J. Majdeckiego i H. Szczepanowskiej, m.in. przemurowano niektóre partie murów, usunięto piece kaflowe, przebudowano klatkę schodową (pierwotnie drewnianą), położono nowe tynki, wymieniono więźbę dachową i pokrycie dachowe, wymieniono stropy dachowe na ogniotrwałe.

Opis

Kamienica położona w obrębie Starego Miasta, na wschód od Rynku Wielkiego, w kwartale zwartej zabudowy ograniczonym ulicami Grodzką, Bazyliańską, Grecką i Staszica. Kamienica orientowana, zwrócona elewacją frontową na północ. Założona na planie zbliżonym do kwadratu, z dwoma aneksami od płd. mieszczącymi klatki schodowe (górne kondygnacje dostępne od tyłu). Wewnętrzny układ dwutraktowy, z pierwotnie przelotową sienią na wsch. skrajnej osi budynku, dwudzielny. Kamienica wzniesiona z cegły (fundamenty z cegieł i kamieni wapiennych), otynkowana, dwukondygnacyjna, podpiwniczona, przykryta dachem dwuspadowym z mansardami. Dach pobity blachą. Aneks zach. nakryty dachem pulpitowym. Elewacja frontowa północna niesymetryczna, 3-osiowa, na małym cokole. Parter oddzielony od wyższej kondygnacji gzymsem kordonowym, całość zwieńczona profilowanym gzymsem koronującym. Okna drugiej kondygnacji wyróżnione opaskami i gzymsami podokiennymi. Elewacja tylna południowa niesymetryczna, na parterze 3 – osiowa, z dwoma aneksami po bokach, połączonych galerią. Elewacja zwieńczona bogato profilowanym gzymsem koronującym, okna pozbawione dekoracji, w dachu okno mansardowe. Wnętrze budynku zachowało pierwotny układ prawie bez zmian. Na parterze pomieszczenia o sklepieniu kolebkowo-krzyżowym, w piwnicy o sklepieniu kolebkowym.

Dostęp do zabytku ograniczony.

Oprac. Ewa Prusicka, OT NID w Lublinie, 08-05-2018 r.