Pochodzące z poł. XVIII wieku polichromie przypisywane są Franciszkowi Sebastiniemu, który jest autorem dekoracji malarskiej m.in. kościoła parafialnego i Domku Loretańskiego w Głogówku.

Historia

Pierwsze wzmianki o miejscowości Wysoka pochodzą jeszcze z okresu średniowiecza. Właścicielami majątku byli kolejno przedstawiciele szlachty górnośląskiej i czeskiej. W 1727 roku właścicielem był baron von Poppen, który majątek przekazał swojej córce Gabrieli - żonie barona Karola von Skrbeńskiego. Wtedy też, w połowie XVIII wieku, z inicjatywy Skrbeńskiego, został zbudowany pałac w Wysokiej. W kolejnych latach majątek przeszedł na córkę Gabrieli i Karola, a potem na jej dzieci. W roku 1819 majątek najpierw przejęła w formie dzierżawy, a następnie w 1821 r. kupiła gmina. W roku 1832 pałac wraz z pozostałymi zabudowaniami i parkiem nabył adwokat z Opawy Józef Klaps. Majątek pozostał w rodzinie adwokata do końca XIX wieku, z jego inicjatywy w 1850 roku pałac został częściowo przebudowany. Po 1945 roku w budynek był użytkowany przez PGR, a przez pewien czas znajdowały się w nim mieszkania. Obecnie obiekt stanowi własność prywatną i prowadzone w nim są prace remontowe.

Opis

Pałac znajduje się w zachodniej części miejscowości na terenie parku krajobrazowego. Od południa graniczy z dawnymi zabudowaniami folwarcznymi, od zachodu z ogrodem, zaś po jego północnej stronie znajduje się ogrodzenie i szosa. Wzniesiony został na planie wydłużonego prostokąta z trzema wydatnymi ryzalitami od strony elewacji tylnej i nieco płytszym ryzalitem środkowym od frontu. Korpus pałacu jest dwukondygnacyjny, ryzalit środkowy jest trójkondygnacyjny i ma zaokrąglone narożniki. Budowla jest murowana z cegły, otynkowana i nakryta dachami czterospadowymi. Elewacja frontowa jest trzynastoosiowa w rytmie 5:3:5, a jej dominującym elementem jest ryzalit wejściowy, który ujęty jest pilastrami o jońskich głowicach obejmującymi drugą i trzecią kondygnację. Pierwotnie w drugiej kondygnacji, nad znajdującym się na osi wejściem, znajdował się balkon z ażurową metalową balustradą - obecnie niezachowany. Otwory okienne w osiach korpusu są prostokątne w listwowych opaskach tynkowych, w osiach ryzalitu zamknięte są odcinkowo w analogicznych, tynkowych opaskach. Podziały horyzontalne elewacji wyznaczają gzymsy: kordonowy i koronujący. Elewacje boczne są 3 i 4-osiowe o podziałach analogicznych, jak w elewacji frontowej. Elewacja tylna jest jedenastoosiowa o naprzemiennym rytmie osi ryzalitów i korpusu 2:2:3:2:2. Otwory okienne, za wyjątkiem osi ryzalitu środkowego, są prostokątne. W przyziemiu ryzalitu środkowego, na jego osi, znajduje się półkoliście zamknięta wnęka flankowana prostokątnym otworami: okiennym i drzwiowym. W drugiej i trzeciej kondygnacji okna znajdują się we wnękach zamkniętych odcinkowo. We wnętrzu pałacu częściowo zachowała się barokowa dyspozycja z dużą sienią na osi i z klatką schodową. Pomieszczenia pierwszej kondygnacji przykryte są sklepieniami: klasztornymi, kolebkowymi i żaglastymi. W klatce schodowej i w znajdującej się na piętrze sieni zachowały się dekoracje malarskie z poł XVIII wieku, które przypisywane są Franciszkowi Sebastiniemu. W salonie znajdującym się na pierwszym piętrze, zachowały się dekoracje sztukatorskie m.in. w formie plafonów wypełnionych polichromią w stylu pompejańskim z ok 1850 r.

Zabytek dostępny z zewnątrz. https://www.facebook.com/zamekwysoka

Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 12.08.2015 r.