Częściowo zrekonstruowane odcinki murów i oraz baszta podkreślają charakter średniowiecznego założenia.

Historia

Początek budowy fortyfikacji nastąpił w 1. poł. XIV wieku. Zapewne były to konstrukcje drewniano-ziemne. Gdy Wschowa została wcielona do Królestwa Polskiego przez Kazimierza Wielkiego w 1346 r., zaczęto wznosić obwarowania z kamienia i częściowo z cegły, rozbudowywane i wzmacniane w ciągu XV i XVI wieku. Najstarszy odcinek muru, pochodzący jeszcze sprzed czasów panowania Kazimierza Wielkiego, znajduje się między zamkiem a bramą Polską. Następnie mury wznoszono na zachód od bramy Polskiej. Zamknięcia obwarowań dokonano prawdopodobnie po 1409 roku. Później wzmacniano mury, budując drugi rząd. Mury miejskie, otoczone wałem i fosą, miały dwie bramy - Polską od północy i Głogowską od południa. W XIX w. rozebrano obie bramy i niektóre partie murów, przekształcając fosę w promenadę spacerową. Współcześnie zrekonstruowano górne partie murów.

Opis

Obwarowania otaczają teren miasta lokacyjnego z Rynkiem, farą i zborem ewangelickim. Zachowane fragmenty tworzą figurę geometryczną zbliżoną do owalu. We wschodniej części odkształcają się, tworząc tzw. szyję łączącą miasto z zamkiem. Mur niejednolity, z licznymi śladami napraw i wzmocnień. Fundamenty wzniesiono z nieregularnego kamienia polnego. Korona murów niezachowana. W północno-zachodniej i południowej części mieszczą się ślepe otwory strzelnicze zamknięte odcinkowo i przypory. Przy ul. Ratuszowej znajduje się zrekonstruowana basteja.

Zabytek dostępny.

Oprac. Marta Kłaczkowska, OT NID w Zielonej Górze, 25.09.2014 r.