Historia

Pierwsze wzmianki o Wronowie pochodzą z XIII wieku. W dokumentach z poł. XV w. wymieniany jest Przecław z Wronowa. Do końca XVIII w. Wronów należał do czeskiej linii rodu Fuerstenbergów. W 1867 roku dobra te zakupił Aleksander von Salscha i aż do XX w. majątek pozostał w jego rodzinie. Pałac został zbudowany w 2. poł. XVIII lub na początku XIX wieku. W 1907 r. został przebudowany z inicjatywy Emanuela Salscha. Plany neobarokowej rezydencji przygotowane zostały przez architekta Roberta Webera.

Opis

Pałac we Wronowie znajduje się w pn.-zach. części miejscowości, na terenie założenia pałacowo-folwarcznego. Na wschód od niego znajduje się rozległy, XIX-wieczny park krajobrazowy, a na zach. zabudowania folwarczne i mur z bramą wjazdową.

Pierwotnie pałac wzniesiony został na planie prostokąta i posiadał zwartą bryłę. Podczas przebudowy dobudowane zostało skrzydło pd., wieża zegarowa, dwa tarasy (od wsch. i pd. zach.) oraz ogród zimowy nakryty przeszklonym dachem, a płytki ryzalit wejściowy poprzedzono ciągiem schodów w formie podkowy. Pałac jest murowany z cegły i otynkowany, dwukondygnacyjną z użytkowym poddaszem. Jego rozczłonkowana bryła nakryta została dachem mansardowym z licznymi lukarnami zamkniętymi pełnym łukiem. W części pd.-zach. znajduje się czworoboczna, górująca nad pałacem wieża zegarowa zwieńczona tarasem. Jej zamknięcie stanowi ośmioboczny belweder nakryty kopułą.

Elewacje artykułowane są prostokątnymi otworami okiennymi. Zachowały się fragmenty wcześniejszej dekoracji architektonicznej elewacji w formie boniowania i pilastrów. W części środkowej znajdują się płytkie ryzality zwieńczone półkolistym naczółkiem, od wsch., zach. i pd. ujęte po bokach pilastrami z wazonem w zwieńczeniu. W naczółku ryzalitu frontowego umieszczono dwa owalne kartusze herbowe. Główne wejście do pałacu umieszczono na poziomie drugiej kondygnacji i poprzedzono je ciągiem schodów w formie podkowy. Portal zwieńczono naczółkiem, przerwanym zamkniętym łukiem odcinkowym.

Wnętrze dworu jest dwutraktowe z południowym traktem poprzecznym i hallem z klatką schodową znajdującą się na osi głównej za sienią. Druga klatka schodowa znajduje się we wnętrzu wieży. Pierwotny układ pomieszczeń został przekształcony w latach 80. XX w., podczas adaptacji obiektu na mieszkania. Częściowo zachowało się pierwotne wyposażenie: kominek, schody, boazerie oraz wewnętrzna stolarka okienna i drzwiowa.

Dostęp do obiektu ograniczony.

Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 04.12.2015 r.