Historia

Pierwszy kościół na Psim Polu wzmiankowano w 1206 r. Wtedy to wraz z Psim Polem został on przekazany przez ks. Henryka I Brodatego norbertanom z klasztoru św. Wincentego. Nowa świątynia powstała w 2 poł. XIII w. Biskup Nanker w 1335 r. włączył ją do klasztoru norbertanów, pod którego patronatem pozostawała do 1810 r. Po roku 1442 przebudowano prezbiterium, a następnie w roku 1697 r. dostawiono od zachodu wieżę i zbarokizowano fasadę. W 1892 r. doszło do zawalenia się późnogotyckiego prezbiterium, które odbudowano w 1893 r. wg planów J. Ebersa, jako trójnawowe, dwuprzęsłowe z wydzieloną wieloboczną apsydą. W 1945 r. kościół został zniszczony w 80%. Odbudowę w latach 1958-59 przeprowadzono wg planów T. Kozaczewskiego z pominięciem partii barokowych i neogotyckich, przywracając prawdopodobny wygląd z XIII w.

Opis

Kościół gotycki, orientowany, murowany z cegły. Korpus trójprzęsłowy z emporą muzyczną po stronie zachodniej. Prezbiterium niższe i węższe, trójprzęsłowe, zamknięte prosto. Kościół opięty przyporami, kryty dachami dwuspadowymi z dachówki ceramicznej. Wnętrza o sklepieniach kolebkowych z lunetami. Z gotyckiego wystroju zachowana bogato zdobiona chrzcielnica i sakramentarium z 2 poł. XIV wieku.

Obiekt dostępny.

oprac. Teresa Przydróżna, OT NID we Wrocławiu, 21-12-2015 r.