Historia

Plan budowy kościoła przy ul. Świątnickiej przygotowano już w 1897 roku, jednak z przyczyn finansowych nie został on zatwierdzony. W kolejnym roku złożono u kardynała Georga Koppa wniosek na budowę świątyni, jednak ponownie z powodu braku środków, mimo pomocy finansowej kardynała, zdołano zakupić jedynie działkę przy ówczesnym cmentarzu przy ul. Opolskiej. Ostatecznie dzięki staraniom władz kościelnych i finansowemu wsparciu hrabiny Eleonory zu Stolberg oraz hrabiego Leopolda von Brühla działkę powiększono i w bardzo szybkim tempie w wzniesiono dla nowo utworzonej kuracji „Księże Małe” obecny kościół Matki Bożej Wspomożenia Wiernych. Kamień węgielny pod budowę kościoła położono 20 czerwca 1909 roku a już 2 stycznia 1910 r. poświęcono go, zaś 18 grudnia 1915 r. powołano do życia parafię. Autorem projektu był architekt, miejski radca budowlany, Herman von Carlovitz.

W latach 1974/75, w związku z prowadzoną przebudową ołtarza głównego zamalowano monumentalne malowidło na ścianie prezbiterium, przedstawiające Patronkę świątyni. Wtedy też usunięto m.in. rzeźbiony, ozdobny kamienny baldachim, znajdujący się nad tabernakulum, wykonany z jasnego piaskowca, o kolumnach z marmuru salzburskiego . W 1997 roku kościół dotknęła powódź. Malowidło ścienne odtworzono w wyniku prac renowacyjnych w roku 2009.

Opis

Kościół bazylikowy, ceglany, murowany, otynkowany. Założony na planie prostokąta z niższym prezbiterium zamkniętym półkolistą apsydą. Do prezbiterium po bokach przylegają aneksy mieszczące zakrystię i kaplicę. Od zachodu wysunięty przedsionek z głównym portalem wejściowym i chórem muzycznym. Po bokach przedsionka, na osi naw bocznych, znajduje się jednoprzęsłowy podcień wsparty na kolumnie pseudoromańskiej (od południa) oraz wysoka wieża (od północy), licząca ok. 26 metrów, zwieńczona ostrołukowym hełmem krytym blachą (pierwotnie dachówką). Nad portalem prowadzącym do wieży, z tyłu kościoła, znajduje się wyryta w piaskowcu data budowy „ANNO 1909”. Pięcioprzęsłowy korpus kryty żelbetowym stropem kasetonowym otwarty jest na nawy boczne półkoliście zamkniętymi arkadami, wspartymi na kolumnach. Nad nawą główną dach dwuspadowy, nad węższymi nawami bocznymi dachy pulpitowe. Apsydę prezbiterium nakrywa dach namiotowy, w zwieńczeniu wieży zaś łamany. Ponad partią cokołową z rustykowanych bloków piaskowcowych elewacje zdobione motywem smukłych, półkolistych arkad. Otwory okienne: okulusy i zamknięte półkoliście, ujęte w uskokowe obramienie, otwory drzwiowe prostokątne, wejście główne zamknięte półkoliście. We wnętrzu uwagę zwraca odtworzone malowidło prezbiterium, kamienny ołtarz główny wraz z tabernakulum, którego drzwiczki wykonane są z rzadkiego drewna różanego, a także pseudoromańska chrzcielnica oraz ambona z płaskorzeźbami. Część wyposażenia, w tym łaskami słynący obraz NMP, pochodzi z kościoła w Zimnej Wodzie na Ukrainie.

Obiekt dostępny.

oprac. Teresa Przydróżna, OT NID we Wrocławiu, 17-11-2015 r.