Historia

Kościół ewangelickiej parafii wiejskiej w Jerzmanowie wzniesiony został w 1880 r. wg projektu firmy architektoniczno-budowlanej braci Freytag z Leśnicy, na miejscu szachulcowego zboru z 1743 r., który rozebrano ok. poł. XIX wieku. Koszty budowy świątyni ponieśli w równych częściach gmina ewangelicka, książę Wilhelm von Puttbus - właściciel dóbr ziemskich w Leśnicy i Ratyniu oraz Leopold Schöller - właściciel dóbr ziemskich w Jerzmanowie i Strachowicach.

W l. 1930-1931 kościół zmodernizowano pod kierunkiem architekta Hermanna Wahlicha. Powiększono empory boczne (usunięte częściowo w l. 1966-1972), odnowiono okna, stropy i sklepienia oraz pomalowano wnętrze. Po 1945 r. ostrosłupowy hełm wieńczący wieżę zastąpiono dachem namiotowym. W l. 2001-2003 położono granitową posadzkę oraz ponownie naprawiono sklepienia i stropy oraz pomalowano wnętrze kościoła.

Po 1945 r. świątynia została przejęta przez miejscową parafię rzymsko-katolicką i otrzymała obecne wezwanie, od 1972 r. kościół parafialny.

Opis

Kościół usytuowany na nawsiu dawnej, podwrocławskiej wsi Jerzmanowo, włączonej w 1973 r. w granice miasta.

Kościół orientowany, neoromański, ceglany, murowany, o elewacjach licowanych cegłą klinkierową. Jednonawowy, założony na rzucie prostokąta, z węższym, jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym półokrągłą apsydą. Od zachodu nawa poprzedzona czworoboczną wieżą zwieńczoną dachem namiotowym, przy której poligonalne aneksy mieszczące klatki schodowe. Dwie kruchty przy bocznych elewacjach nawy, zakrystia przylegajaca od południa do prezbiterium. Dachy ceramiczne, nad nawą dwuspadowy, nad prezbiterium dwuspadowy przechodzący w stożkowy ponad apsydą. Zakrystia kryta dachem jednospadowym, kruchty dwu-, a przybudówki przy wieży trójspadowymi. Elewacje ujęte gzymsami, podziałem ramowym oraz konsolkowym gzymsem wieńczącym dekorowanym rozetkami. Otwory zamknięte półkoliście; ponad otworem wejściowym wieży płycina z datą 1880. Takaż data na apsydzie prezbiterium.

Wnętrze salowe, nawa przekryta pozornym sklepieniem kolebkowym wspartym na filarach, między którymi rozpięte empory. Ponad emporami stropy. W prezbiterium sklepienie kolebkowe wsparte na pilastrach spiętych gurtami. Ściany prezbiterium ozdobione fryzem palmetowym. Wyposażenie z ok. 1880 roku.

Zabytek dostępny.

Opr. Beata Sebzda, OT NID we Wrocławiu, 02.11.2014 r.