Historia

Plany budowy we Wrocławiu nowoczesnego domu towarowego monumentalnych rozmiarów firma Wertheim z Berlina miała już przed I wojną światową. Urzeczywistnienie tych planów poprzedzono rozpisaniem konkursu, do którego zaproszono tutejszych architektów: Ludwiga Moshamera, Hermanna Wahlicha, Teo Effenbergera oraz spoza Wrocławia Ericha Mendelsohna, Werry’go Rotha i Hermanna Dernburga. Zwycięski projekt tego ostatniego spełnił wszystkie wymagania konkursowe: wewnętrzny dziedziniec i dobrą organizację dowozu towarów, proponując przy tym jednocześnie nowoczesną architekturę, wpisującą się w historyczny krajobraz miasta. Budynek wzniesiono w rekordowym tempie 8 miesięcy, otwarto 4 IV 1930 r. W kwietniu 1945 r. spłonął. Mimo wypalenia wnętrz, znacznych uszkodzeń elewacji, podjęto decyzje o odbudowie. Dokonywano jej etapami: w latach 1945-48 pod kier. Tadeusza Broniewskiego, w latach 1951-75 pod kier. Lucjana Suwalskiego i w latach 1975-80 pod kier. Wacława Kamockiego, później Jana Rządkowskiego. Między rokiem 1948 a 1973 obiekt funkcjonował jako PDT a od lat 70-tych jako Dom Towarowy Centrum Renoma. Po przejęciu Domów Towarowych Centrum nowy właściciel zdecydował się na przebudowę, która nastąpiła w latach 1998-2005 wg projektów opracowanych przez Zbigniewa Mąćkowa, Krystyny i Pawła Kirschków we współpracy z biurem TSR z Nowego Yorku oraz Estudio Zara z Barcelony. W 2006 r. dom towarowy został przebudowany i rozbudowany o nowe skrzydło od strony pl. Czystego. Projekty nowego skrzydła wykonała Pracownia Projektowa Maćków, wystroju wnętrz Biuro Benoy z Londynu, konstrukcji i instalacji Ove Arup & Partners International Limited (Londyn - Warszawa).

Opis

Budynek usytuowany poza granicami starego miasta, wytyczonymi fosą miejską, frontem zwrócony w kierunku ul. Świdnickiej, placu Kościuszki i Podwala, z elewacją cofniętą w stosunku do wcześniejszej linii zabudowy. Siedmiokondygnacyjny (dwie górne kondygnacje cofnięte uskokowo), wzniesiony na planie zbliżonym do trapezu, o zaokrąglonych narożach, z tarasami na dachu. Wewnątrz dwa czterokondygnacyjne, nakryte szklanymi dachami dziedzińce, przy których dwie otwarte klatki schodowe. Wejście główne od str. zach., na osi, kryte wspornikowym daszkiem, w głębi właściwe drzwi. Elewacje o podziałach horyzontalnych: poziome pasy pokryte glazurowaną, mozaikową okładziną, z brązowymi gzymsami oraz pasami wielodziałowych okien poprzedzielanych wąskimi lizenami. Na lizenach międzyokiennych (w kondygnacjach 1-4) w zwieńczeniu głowy portretowe autorstwa Ulricha Nitsche i Hansa Klakowa.

Obiekt dostępny.

oprac. Teresa Przydróżna, OT NID we Wrocławiu, 19-11-2015 r.