Historia

Regulacja ulic Łaciarskiej i Ofiar Oświęcimskich związana była z wyburzeniem kilku kamienic. Na ich miejscu zdecydowano się wybudować biurowiec, którego pierwszy, niezrealizowany projekt wykonał w l. 1909-1910 Alvin Wedemann. Kolejny projekt w 1911 r. przedstawił inwestorowi Hans Poelzig. Ostatnią jego wersję zatwierdzono w 1912 r. i rozpoczęto prace budowlane, zakończone we wrześniu 1913 roku. W budynku umieszczono kino Urania (parter), biura inwestora i właściciela budynku (I. i II. piętro) oraz szkołę kupiecką dla dziewcząt i chłopców (dwie ostatnie kondygnacje). W okresie międzywojennym w budynku mieściły się rozmaite sklepy, magazyny i biura. Po nocy kryształowej obiekt przejęło miasto na cele biurowe. Wnętrza były wielokrotnie przebudowywane. Po 1945 r. dobudowano piąte piętro i zmieniono dach. Umieszczono tu Biuro Projektowo-Badawcze Budownictwa Ogólnego Miastoprojekt-Wrocław. W 1995 r. wykonano remont generalny, odnowiono wnętrza i przebudowano na potrzeby banku BZ WBK.

Opis

Budynek usytuowany na podłużnej działce, założony na planie zbliżonym do litery U, sześciokondygnacyjny, podpiwniczony, o żelbetowej konstrukcji szkieletowej, nakryty obecnie prawie płaskim dachem (pierwotnie dachem eliptycznym, dwupołaciowym). Prostokątny wewnętrzny dziedziniec obejmują 2 skrzydła główne, prostopadłe do siebie (od. ul. Łaciarskiej i Ofiar Oświęcimskich) oraz skrzydło oficyny po stronie północno-wschodniej. Oficynę i skrzydło od ul. Ofiar Oświęcimskich wiąże prostokątny łącznik powyżej parteru. Narożnik budynku został zaokrąglony, delikatne wyoblenie powtórzono w cz. wsch. elewacji południowej, podążając zgodnie zbiegiem ulicy. W elewacji frontowej kondygnacje od 2.-4 wysunięto przed lico parteru, ostatnią zaś kondygnację cofnięto i poprzedzono pseudobalkonem wzdłuż obu elewacji. Elewacje frontowe pozostawiono w surowym betonie, dekoracje ograniczając jedynie do masywnych, żłobkowanych konsoli oraz ażurowej balustrady pseudobalkonu. W kompozycji dominują podziały horyzontalne zaznaczone szerokimi pasami międzykondygnacyjnymi, wspartymi na pionowych elementach szkieletu konstrukcyjnego. W piątej kondygnacji zaznacza się także wysunięty okap dachu. Przestrzeń pomiędzy pionowymi podziałami wypełniają duże, prostokątne okna i witryny w parterze. Elewacje od strony dziedzińca oblicowano białą cegłą glazurowaną.

Komunikację w budynku rozwiązano za pomocą klatki schodowej w tylnim trakcie skrzydła od ul. Ofiar Oświęcimskich - gł. schody w trzecim przęśle od narożnika, pomocnicze, w ostatnim przęśle, tam także przejazd na dziedziniec.

Obiekt prywatny.

oprac. Teresa Przydróżna, OT NID we Wrocławiu, 24-10-2015 r.