Historia

Kościół we wsi Wojciechów, należącej do arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, jest wspomniany w źródłach po raz pierwszy w 1376 roku. Obecna świątynia została zbudowana w XV wieku. W XVI w., kiedy książęta oleśniccy z dynastii Podiebradów przyjęli luteranizm, stała się świątynią ewangelicką, którą pozostała do roku 1945. Po restytucji kościołów katolikom, do wojciechowskiego kościoła od 1653 r. zaczęli uczęszczać ewangelicy z Namysłowa. Pod koniec XVII w. wnętrze uzyskało bogaty barokowy wystrój i wyposażenie. W 1718 r. nadbudowano najwyższą kondygnację wieży w stylu barokowym.

Opis

Kościół znajduje się w centralnej części miejscowości. Otoczony jest ażurowym, drewnianym ogrodzeniem z murowanymi słupkami. Dawniej wokół kościoła znajdował się cmentarz. Świątynia jest orientowana, z prostokątnym korpusem, wieżą wzniesioną na dłuższej osi (od zach.), zakrystią (od pn.) i kruchtą od południa. Kościół jest murowany z cegły, z wyodrębnioną partią cokołu. Dwuprzęsłowe, zamknięte trójbocznie prezbiterium zbudowano na planie prostokąta. Do szerszej i wyższej trójprzęsłowej nawy, dostawiono trzykondygnacyjną, jednoosiową wieżę na planie kwadratu. W pierwszej kondygnacji zbudowana jest ona z cegły i kamienia polnego. Trzecią, ośmioboczną kondygnację wieży wieńczy hełm z latarnią. Korpus i prezbiterium zostały opięte przyporami oraz nakryte dachem siodłowym. Na wschodnim szczycie została osadzona żelazna chorągiewka z datami: 1718, 1869, 1959 i 2010. Zakrystię przylegającą do prezbiterium od pn. nakryto dachem pulpitowym. Elewacje kościoła artykułowane są otworami okiennymi, zróżnicowanymi kształtem i wielkością (prostokąt, owal, ostrołuk i łuk odcinkowy), w tynkowych opaskach oraz zachowanymi otworami maculcowymi.

Wnętrze kościoła nakryto pozornymi sklepieniami kolebkowymi, zakrystię stropem płaskim. Prezbiterium jest otwarte na nawę ostrym łukiem tęczowym. Wejścia pod wieżą, do zakrystii i z kruchty pd., oraz okna w prezbiterium mają formę ostrołuków. Otwory okienne w nawie zostały przekształcone w związku z budową drewnianych dwukondygnacyjnych empor. We wnętrzu świątyni znajduje się bogate, barokowe wyposażenie pochodzące z XVII i XVIII wieku: ołtarz główny, ambona, prospekt, kamienna płyta nagrobna oraz dzwon.

Obiekt dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 15.11.2015 r.