Historia

Kościół został wzniesiony w XIV w., bądź, jak podają niektóre źródła, pod k. XIII w. Najstarsza wzmianka o nim pochodzi z 1376 r. W 1521 r. został poddany modernizacji, podczas której m.in. obniżono sklepienie prezbiterium. Prawdopodobnie również wówczas podwyższono wieżę i dobudowano kaplicę. Podczas kolejnej przebudowy, przeprowadzonej w XVIII w., przekształcono okna. W okresie reformacji świątynię przejęli protestanci, w 1668 r. oddano ją katolikom. Po II wojnie światowej kościół długo nie był użytkowany. Remont przeprowadzono w l. 1989-1993. O tego czasu pełni funkcję sakralną.

Opis

Kościół znajduje się w środku wsi, przy drodze Małomice - Siecieborzyce. Jest otoczony kamiennym murem z późnogotyckim, parterowym budynkiem bramnym. Gotycka świątynia, orientowana, jest budowlą jednonawową z prostokątnym w rzucie prezbiterium równym szerokości nawy. Po stronie pn. znajduje się zakrystia, od pd. kaplica zamknięta półkoliście, od zach. oskarpowana wieża założona na rzucie kwadratu. Korpus główny nakryty jest wysokim dachem dwuspadowym, ujętym od wsch. szczytem ze sterczynami, wieżę wieńczy czterospadowy hełm. Kościół jest zbudowany z kamieni polnych i rudy darniowej. Dachy pokryte są blachą. Elewacje są nieotynkowane, przeprute otworami okiennymi zamkniętymi łukiem odcinkowym i łukiem ostrym. W poziomie ostatniej kondygnacji wieży umieszczono okna biforyjne z ceglanymi obokniami i lancetami. W ścianie południowej znajdują się dwa ostrołuczne portale. Portal po stronie wsch., ujmujący wejście do prezbiterium, z profilowanym laskowaniem, jest wzbogacony o tympanon z płaskorzeźbionym przedstawieniem Ukrzyżowania. Nawę i prezbiterium przekrywają drewniane stropy, zakrystia i kaplica są sklepione kolebkowo. Wewnątrz zachowało się kamienne epitafium Nicola von Warendorf z 1548 r.

Obiekt jest dostępny przez cały rok, możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu.

Oprac. Anna Jackiewicz, OT NID w Zielonej Górze, 20.11.2014 r.