Obiekt o pierwotnej bryle i kompozycji elewacji oraz całościowo zachowanej ryglowej konstrukcji ścian. Leśniczówka - łącznie z podwórzem i zabudową gospodarczą - jest harmonijnie wkomponowana w krajobraz naturalny zakola rzeki Gowenicy.

Historia

Budynek został wzniesiony w 1829 r., jako siedziba nadleśnictwa; leśniczówka w Widzieńsku (Hohenbrück) wzmiankowana była w 1751 r. W poł. XIX w. obszar leśny administrowany przez nadleśnictwo Widzieńsko miał powierzchnię ok. 20,5 tys. mórg. Pod kon. XIX w. siedzibę nadleśnictwa przeniesiono do nowego obiektu, a ryglowy budynek pełnił funkcje mieszkalne; przed II wojną światową działał tutaj również sklep z materiałami. Po 1945 r. obiekt ponownie był użytkowany przez Administrację Lasów Państwowych, a następnie Fabrykę Wełny Drzewnej. Od 1972 r. stanowi własność prywatną, zaadaptowany na dom pracy twórczej; obecnie użytkowany na cele turystyczno - wypoczynkowe („Stara Leśniczówka”). W wyniku remontów (w l 70 i 90. XX w.) wymieniono część elementów drewnianego szkieletu i wypełnienia ścian, więźbę dachową i pokrycie, stolarkę okienną, a także wprowadzono nowe podziały wnętrza.

Opis

Leśniczówka jest zlokalizowana w południowej części wsi, po zachodniej stronie drogi. Działka siedliskowa rozplanowana w zakolu rzeki Gowenicy, z centralnie posadowionym budynkiem leśniczówki, zorientowanym kalenicowo do drogi. Budynek o pierwotnej formie architektonicznej i wystroju oraz cechach warsztatu budowlanego, nawiązujących do budownictwa ludowego. Dom założony jest na planie prostokąta (19,5 x 11,2 m), z dwoma wejściami w ścianach długich. Jest to budynek parterowy, podpiwniczony, z użytkowym (mieszkalnym) poddaszem, nakryty dachem naczółkowym z wystawką i lukarnami w formie „wolich oczu”. Ściany osadzone są na kamiennym (wysokim) cokole, wykonane są w konstrukcji ryglowej z ceglanym wypełnieniem oraz tynkowanymi i bielonymi polami międzyryglowymi. Drewniany szkielet konstrukcyjny składa się z rytmicznie rozmieszczonych słupów, osadzonych dołem na podwalinach, górą spiętych oczepami i połączonych trzema poziomami rygli; w kwaterach przynarożnych ukośne zastrzały. Piwnice o ścianach kamienno-ceglanych, nakryte sklepieniami kolebkowymi. Stropy nad kondygnacjami mieszkalnymi drewniane, belkowe, z deskowym pułapem i tynkowane. Dach o konstrukcji krokwiowo-jętkowej z obustronnymi podporami stolcowymi, kryty dachówką karpiówką - w „koronkę”. Elewacje o pierwotnej kompozycji i wystroju, akcentowane „rysunkiem” drewnianego szkieletu konstrukcyjnego oraz czarno-białą szachownicą. Fasada ośmioosiowa, rytmiczna, zwieńczona czteroosiową wystawką. Elewacja tylna pięcioosiowa, regularna; elewacje szczytowe jedno i dwuosiowe. Rozplanowanie wnętrza w układzie dwutraktowym , z przelotowym korytarze na osi krótkiej oraz przechodnimi pomieszczeniami. Wystrój wnętrza o współczesnej aranżacji, z odsłoniętymi elementami ryglowej konstrukcji ścian.

Własność prywatna. Obiekt dostępny z drogi - wejście na teren posesji po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Waldemar Witek, OT NID Szczecin, 25.02.2015 r.