Wzniesiony w 1818 roku należy do znanych obiektów na szlaku turystycznym ”Szlak kościołów drewnianych wokół Puszczy Zielonka”. W ołtarzu głównym kościoła znajduje się otoczony kultem obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVI/XVII w., nazywanej Panią z Wysp lub Panią Węglewską - Wspomożycielką Piastowskiej Ziemi.

Historia

Najstarsze wzmianki na temat Węglewa pochodzą z 1100 r., z akt konsystorskich. Węglewo należało w tym czasie do kasztelanii na Ostrowie Lednickim. Nazwa wioski pochodzi prawdopodobnie od rycerza Węgla, który za szczególne zasługi otrzymał od księcia osadę, nazywaną od jego nazwiska Węglewem. Bolesław Pobożny w roku 1266 lokuje wieś na prawie średzkim, zobowiązując sołtysa do zbudowania kościoła. Proboszcz pierwszego kościoła wymieniany był w 1412 r.. Węglewo było własnością królewską do 1471 r., kiedy Kazimierz Jagiellończyk sprzedał wieś wojewodzie poznańskiemu Górce herbu Łodzia. Węglewo w 1499 r. zostało wykupione i nadal pozostało własnością królewska.

Kościół w połowie XVII w. wyposażony był w trzy ołtarze i znajdował się w dobrym stanie. Przy kościele działała szkoła parafialna. W 1770 r. świątynia była w złym stanie technicznym i została rozebrana. Obecny kościół wzniesiony (w miejscu poprzedniego) w 1818 r. z fundacji królewskiej przeszedł remont w 1854 r. W 1901 roku wybudowano wieżyczkę na sygnaturkę. Restaurowany w latach 1960, 1980, 1996.

Opis

Węglewo wieś usytuowana w gminie Pobiedziska. Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej położony w przy drodze do Węglewka otoczony jest niskim drewnianym ogrodzeniem. Wokół świątyni starodrzew i przykościelny cmentarz, na którym znajdują się groby: proboszcza Hieronima Brońkańskiego, bardzo zasłużonego dla wsi i parafii, grób rodziców prof. Józefa Kostrzewskiego światowej sławy archeologa, urodzonego w Węglewie w 1885 r. Obok kościoła figura św. Wojciecha w łodzi, metalowa dzwonnica, stara kamienna kropielnica przy wejściu do kruchty, grota z figurą Matki Bożej przy starej lipie (o obwodzie 440 cm).

Kościół jest orientowany, wzniesiony na planie prostokąta, z nieco węższym od nawy zamkniętym trójbocznie prezbiterium. Do korpusu kościoła przylega od północy zakrystia, od zachodu kruchta. Nakryty dachem dwuspadowym, nad prezbiterium wielopołaciowym, nad kruchtą dwuspadowy nad zakrystią pulpitowy. Na kalenicy nawy od strony zachodniej niewielka wieżyczka na sygnaturkę, pokryta blachą. Wszystkie dachy pokryte gontem.

Kościół wzniesiony z drewna z zastosowaniem konstrukcji sumikowo- łątkowej. Elewacje są oszalowane pionowo deskami, otwory okienne i drzwiowe w drewnianych obramieniach.

Wnętrze kościoła jest jednonawowe, z odsłoniętą konstrukcją ścian, nakryte jest stropem belkowym, o równej wysokości w nawie i w prezbiterium. Od zach. niewielki chór muzyczny wsparty na dwóch słupach. W większości wyposażenie pochodzi z czasu budowy kościoła. Na belce tęczowej grupa pasyjna, z gotyckim wizerunkiem Ukrzyżowanego, rzeźbami Matki Boskiej i św. Jana. W ołtarzu głównym znajduje się otoczony kultem, obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVI/XVII w., w drewnianej, posrebrzanej sukience, nazywanej Panią z Wysp lub Panią Węglewską - Wspomożycielką Piastowskiej Ziemi, zasłaniany obrazem św. Wawrzyńca z 1818 r.. Kopia obrazu MB autorstwa malarza Alfreda Bera z Rybitw z 2001 r. znajduje się w kościele pw. św. Anny z Wartkowic, który w 1985 roku został przeniesiony do Parku Etnograficznego w Dziekanowicach (Lednicki Park Krajobrazowy). Wyrazem kultu są organizowane (od 1991 r. w dniu 24 maja) pielgrzymki z obrazem pani z Wyspy z Węglewa na Ostrów Lednicki. Na bocznej ścianie obraz patronki kościoła z XVIII wieku.

Kościół dostępny dla zwiedzających. Bliższe informacje podane są na stronie internetowej, www.weglewo.pl

Oprac. Radomiła Banach, OT NID w Poznaniu, 27.10.2015 r.