Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół filialny pw. św. Jana Chrzciciela - Zabytek.pl

kościół filialny pw. św. Jana Chrzciciela


kościół przełom XVII/XVIII w. Wędrynia

Adres
Wędrynia

Lokalizacja
woj. opolskie, pow. kluczborski, gm. Lasowice Wielkie

Siedemnastowieczny kościół w Wędryni jest malowniczo położony nad brzegiem stawu, a jego zróżnicowana i proporcjonalna bryła stanowi tradycyjny akcent w krajobrazie wsi.

Znajduje się na pograniczu powiatów kluczborskiego i oleskiego, na obszarze województwa najmocniej nasyconym przykładami drewnianej architektury sakralnej.

Historia

Pierwsza wzmianka o katolickiej świątyni w Wędryni pojawia się w źródłach w 1447 r., obecny kościół został wzniesiony na przełomie XVII i XVIII w. (Herbert Dienwiebel podaje daty 1679-1719). Wieża powstała w 1818 roku. Na północnej, murowanej bramie wjazdowej widnieje data „1861”, oznaczająca rok jej budowy lub datę remontu kościoła (budowę zachodniej kruchty?). W roku 1959 wykonano podmurówkę sięgającą ok. 50 cm ponad poziom gruntu oraz zmodernizowano wnętrze. Kościół pełni funkcję filii parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Chudobie (gm. Lasowice Wielkie).

Opis

Kościół jest orientowany, usytuowany ok. 130 m na południe od głównej drogi wiejskiej, nad rozległym stawem zasilanym wodami rzeki Budkowiczanki. Na otoczonej drewnianym ogrodzeniem działce znajduje się cmentarz oraz egzemplarze starodrzewia. Plan świątyni składa się z trójbocznie zamkniętego prezbiterium, prostokątnej nawy z przylegającą od zachodu kruchtą oraz obszernej zakrystii po północnej stronie. Nawa i prezbiterium kryte są dachami siodłowymi, z wydatnymi okapami. Dach nad zakrystią jest czterospadowy, wysoki, z przedłużoną zachodnią połacią i drewnianą rynną biegnącą od strony prezbiterium. Nad zachodnim szczytem wznosi się nadbudowana czworoboczna wieżyczka, kryta dachem czterospadowym, o wygiętych esowato połaciach. W środkowej części dachu nawy osadzona jest sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę, nakryta baniastym hełmem. Na wysokości parapetów okien kościół obiega jednospadowy daszek. Kościół wzniesiony jest w konstrukcji zrębowej, wzmocnionej lisicami, na wysokiej, wtórnej podmurówce, zaś wieża i kruchta - w konstrukcji słupowej, z bocznymi usztywnieniami. Dachy oraz ściany powyżej daszku obite są gontem, elewacje wieży i kruchty - deskami w układzie pionowym. Nadproże zachodniego wejścia do nawy posiada dekoracyjnie opracowane nadproże z esownicami i wydatnym profilowaniem. Wnętrze przykryte jest płaskim stropem belkowym z roślinno - geometryczną polichromią. Prosta belka tęczowa wsparta jest na mieczach, obecnie pokrytych okładziną. W zachodniej części nawy znajduje się współczesna empora o zarysie zbliżonym do jaskółczego ogona, wsparta na sześciu drewnianych słupach, niosących jednocześnie konstrukcję wieży. Wyposażenie kościoła posiada w przeważającej mierze charakter późnobarokowy (ołtarz główny, ambona, obrazy) oraz neogotycki (ołtarz boczny). Częściowo zachowana jest barokowa stolarka drzwiowa.

Zabytek dostępny. Zwiedzanie wnętrz po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Ewa Kalbarczyk-Klak, OT NID w Opolu, 17.12.2014 r.

 

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  drewniane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_16_BK.16754, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_16_BK.16719