Od rozbudowy w latach 1681-1688 stanowi część jej korpusu głównego. Dekoracje malarskie w komnacie wykonał w latach 1681-1682 Jerzy Eleuter Szymonowicz-Siemiginowski. Antykamera o planie kwadratu znajduje się na parterze, od frontu głównego korpusu pałacu. Należała do apartamentów królowej ulokowanych na lewo od wielkiej sieni. Pełniła funkcję reprezentacyjnego przedpokoju poprzedzającego sypialnię, przeznaczonego dla dworzan i gości. Sufit zdobi malowany na płótnie plafon Siemiginowskiego z przedstawieniem alegorii „Jesień”, należący do cyklu „Czterech pór roku” zdobiących apartamenty królewskie. Na pierwszym planie artysta przedstawił rzymskie bóstwa urodzaju – Wertumnusa, boga przemian i pór roku i Pomonę – boginię dojrzewających owoców. Ich związek miał symbolizować parę królewską dbającą o dobrobyt i pomyślność kraju zrodzone ze wspólnego gospodarowania i miłości. Kartusze w narożach plafonu zaludniają postacie satyrów. Fryz wypełniają putta z girlandami i sfinksy oraz sceny jesiennych prac na roli uzupełnione cytatami z Georgik Wergilego. Dekorację sali uzupełniają dwa lustra w złoconych, regencyjnych ramach. Ściany zdobią od lat 30-tych XVIII w. wzorzyste aksamity genueńskie. Wystrój dopełniają obrazy i meble. Nad drzwiami do sieni i sypialni wiszą pejzaże Giovanniego Francesco Grimaldiego, na ścianach portrety: Marii Kazimiery z dziećmi pędzla Siemiginowskiego oraz dzieci królewskich - Teresy Kunegundy, Jakuba, Konstantego i przedwcześnie zmarłego, najmłodszego syna, Jana. W dwóch barokowych szafach znajdują się wyroby rzemiosła od XVI do XVIII wieku - majoliki włoskie, fajanse holenderskie, emalie francuskie, oraz wyroby ze srebra i szkła, wśród nich pamiątki po Sobieskich (butle puzdrowe, szklaneczka królewicza Jakuba, puchar srebrny i jubilerskie zabawki dziecięce).

Sypialnia Króla Jana III Sobieskiego mieści się w najstarszej części pałacu w Wilanowie wzniesionej wg projektu architekta Augustyna Locciego w latach 1677-1680. Prace nad wystrojem trwały od 1681 do 1688 roku. Dla wszystkich komnat królewskich, znajdujących się w głównym korpusie pałacu, w tym Sypialni Króla opracowano jednorodny program ikonograficzny dekoracji sztukatorsko-malarskiej. Od 1681 kierownikiem zespołów sztukatorskich zdobiących królewskie sypialnie był Józef Bellotti. Prace malarskie w komnacie rozpoczął w roku 1684 Jerzy Eleuter Szymonowicz-Siemiginowski. Sypialnia Króla znajduje się w głównym korpusie pałacu na parterze i jest odpowiednikiem Sypialni Królowej, znajdującej się po przeciwnej stronie sieni. Sufit Sypialni Króla zdobi duży, malowany na płótnie plafon autorstwa J. E. Szymonowicza-Siemiginowskiego z przedstawieniem „Lato” z cyklu „Cztery Pory Roku”, nawiązującego do Georgik Wergiliusza. Jako alegoria Lata przedstawiona na plafonie została Jutrzenka o rysach portretowych Marii Kazimiery. Natomiast w postaci Apollina autor stworzył personifikację Jana III. Rzeźbiarskie dekoracje obramienia plafonu tworzą putta na rumakach morskich i delfinach oraz tonda z malowanymi przedstawieniami zajęć wiejskich w porze lata. Wyrażona w dekoracji sufitu gloryfikacja króla i jego rządów, znalazła dopełnienie w programie sztukatorskim zdobiącym ościeża i nadproża okienne. Znalazły się tu motywy koron, gałęzi palmowych oraz wawrzynu symbolizujące nieprzemijającą sławę króla Jana III. Ściany komnaty pokrywa rekonstrukcja aksamitu z ok. 1730 r. w typie tkanin genueńskich. Pomiędzy oknami i nad kominkiem sypialni umieszczone zostały lustra oprawione w ramy o regencyjnych motywach. W supraportach nad drzwiami znalazły się obrazy ze scenami mitologicznymi, pochodzące z warsztatu Louisa de Silvestre'a a na ścianach obrazy związane m.in. z Janem III Sobieskim. Najważniejszym elementem wyposażenia Sypialni Króla jest łoże będące rekonstrukcją XVIII-wiecznego łoża paradnego. Po obu jego stronach zawieszone są panoplia, utworzone z militariów polskich i wschodnich.