Obiekt ma dwupłaszczyznową konstrukcję - zapewniającą, przy odpowiednim utrzymaniu, izolację obiektu (na podobnej zasadzie jak termos). Elizeum było bogato dekorowane, obecnie pozostały tylko fragmenty tynków, odciski kasetonów kopuły i imitacji skalnych, nie zachowało się wyposażenie wnętrz. Z rotundą sąsiadowała otwarta sztuczna grota ze małym wodospadem, która także nie dotrwała do naszych czasów.

Inicjatorem budowy i właścicielem parku był były podkomorzy, książę Kazimierz Poniatowski - starszy brat króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Projektantem obiektu, jak wielu innych obiektów, powstałych na terenie obecnej Warszawy, w tamtym okresie, był Szymon Bogumił Zug. Obiekt powstawał w latach 1776–1778.

Elizeum wzbudzało ogromny zachwyt u odwiedzających je gości (zachowała się relacja dyplomaty Charlesa de Ligne'a, czy podróżnika Williama Coxe'a). Delegacje zagraniczne, były bardzo zainteresowane zobaczeniem Łazienek i właśnie Elizeum.

Najbliższa rodzina księcia Kazimierza odwróciła się od niego, emigrując do Francji. Po śmierci fundatora obiekt ulegał stopniowej dewastacji, tak jak i reszta budowli z założenia parkowego. Projektant obiektu na szkicach zawarł podpis projektu: Elizeum - Dla Przyjaciół i Pięknych Pań.

Ze względu, na nieprzystosowanie obiektu do wymogów, związanych z ciągłym ruchem turystycznym, Elizeum udostępniane jest wyjątkowo podczas Nocy Muzeów, czy umówionych wizyt grupowych.