Budowla wyróżnia się wysoką klasą architektury i stanowi interesujący przykład zastosowania różnych form architektonicznych w gmachu użyteczności publicznej początku XX w.

Historia

W1903 r. powstało w Wągrowcu Królewskie Ewangelickie Seminarium Nauczycielskie. Pierwszym dyrektorem nowo utworzonej placówki został prof. Wende. Pierwszą siedzibą zakładu był klasztor pocysterski, okazało się, że jest za mały na potrzeby Seminarium. O wybudowaniu budynku szkoły zadecydowało Prowincjonalne Kolegium Szkolne, które zdecydowało o budowie własnego gmachu szkolnego. Budynek Królewskiego Ewangelickiego Seminarium Nauczycielskiego w Wągrowcu powstał w latach 1906-1909, według projektów opracowanych w berlińskim Ministerstwie Robót Publicznych. W okresie międzywojennym mieściło się tu Seminarium Nauczycielskie, zamienione w 1937 na Nauczycielskie Liceum Pedagogiczne. Po II wojnie światowej do 1971 r. mieściło się tutaj Liceum Pedagogiczne, od 1971 r. Liceum Ekonomiczne. W 1977 r. powstał zespół Szkół Zawodowych nr 2. W 2002 r. szkoła została przekształcona w Zespół Szkół Ponadgimazjalnych nr 2.

Opis

Budynek Królewskiego Ewangelickiego Seminarium Nauczycielskiego usytuowany jest na północnym skraju miasta, po zachodniej stronie ulicy Kościuszki, między ulicą a brzegiem Jeziora Durowskiego.

Szkoła wzniesiona została na rozbudowanym rzucie opartym na literze C. Jest to okazała murowana budowla, podpiwniczona, o skomplikowanej bryle, trójskrzydłowa z wieloma ryzlitami, dobudówkami i wykuszami. W większości trzykondygnacyjna, fragment części skrzydła południowego z częściowo użytkowanym poddaszem. Cały budynek nakryty jest wysokimi wielopłaciowymi dachami z licznymi wystawami dachowymi i oknami połaciowymi. W bryle dominuje wysoki mansardowy dach nad częścią południowowschodnią. Elewacje zakomponowane niesymetrycznie, na wysokim kamiennym cokole, licowane cegłą do połowy wysokości drugiej kondygnacji, tynkowane powyżej. Fasada wschodnia składa się z trzech części W części południowej znajduje się czteroosiowy ryzalit w przyziemiu ujęty dwoma filarami dźwigającymi daszek. Na filarach dekoracyjne konsole z maszkaronami. Część środkowa szesnastoosiowa, podzielona parzystymi pseudopilastrami o dekoracyjnych kapitelach. Ryzalit północny został mocno wysunięty przed lico i nakryty wysokim dachem mansardowym. Elewacja północna rozczłonkowana na kilka mocno zróżnicowanych kompozycyjnie części. Trzykondygnacyjna elewacja zachodnia skrzydła wschodniego składa się z trzech odmiennie rozwiązanych części. W elewacjach zachowane elementy wystroju architektonicznego, lizeny z dekoracyjnymi kapitelami, nadokienne girlandy, dekoracyjna płycina z zegarem słonecznym, portal ujęty konsolami z maszkaronami. We wnętrzu zachowany pierwotny układ komunikacyjny, architektoniczny wystrój korytarzy, holi oraz auli. Bez zmian zachowana stolarka okienna i drzwiowa, balustrady schodów i pierwotne wyposażenie auli.

Ograniczony dostęp, siedziba Zespołu Szkół Zawodowych w Wągrowcu.

oprac. Beata Marzęta, OT NID w Poznaniu, 30-11-2015 r.