Historia

Ewangelicki kościół imienia Żłóbka Chrystusowego, zwany również „Górnym” wybudowano w latach 1688-1690 pośrodku Górnego Rynku. Drewniany, był kościołem parafialnym gminy ewangelickiej i „ucieczkowym” dla okolicznych wsi. Spalony w 1873 roku. Na jego miejscu według planów i pod nadzorem architekta Karla Johannes Lüdecke z Wrocławia budowniczy Hermann Gläsner z Oleśnicy wzniósł w latach 1874-1876 neogotycki kościół, którego drewniane elementy wystroju i wyposażenia wykonał stolarz z Twardogóry Bernard Wilde. W 1966 r. przejęty przez salezjanów i przystosowany do funkcji rzymskokatolickiego kościoła parafialnego, wówczas likwidacja części empor.

Opis

Neogotycki. Orientowany, położony pośrodku Górnego Rynku. Założony na planie krzyża łacińskiego, o czteroprzęsłowej nawie, z transeptem oraz węższym i niższym trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Od zach. pięciokondygnacyjna wieża, pod którą kruchta flankowana przez dwa przedsionki. We wnętrzu w części zach. empora organowa. Nawa kryta sklepieniem pozornym, na wspornikach. Nad prezbiterium sklepienie żebrowe, wsparte na służkach dzielących ściany. Elewacje opięte jednoskokowymi przyporami, pomiędzy którymi okna w dwóch kondygnacjach. Korpus wieńczy ozdobny fryz z cegły klinkierowej. Obramienia otworów i elementy dekoracyjne wykonane z indywidualnie formowanych kształtek o zróżnicowanej kolorystyce.

Dostęp do zabytku ograniczony.

Oprac. Grzegorz Grajewski, OT NID we Wrocławiu, 03.12.2014 r.