Stanowi ważny element  zabudowy pd. pierzei ul. Kościelnej. 

Historia

Obecny kościół par. wzniesiony ok. 1530 r., gruntownie przebudowany w l. 1620-23 w stylu tzw. „renesansu lubelskiego”.” Budynek tzw. starej plebanii wzniesiony w 1923 r. w miejsce poprzedniego, spalonego w czasie I wojny światowej. Inicjatorem budowy był miejscowy proboszcz ks. Ryszard Słabczyński, materiał na ofiarował Zarząd Ordynacji Zamojskiej w Zwierzyńcu. Obiekt zachował się niemal niezmienionym stanie. W l. 60. XX w. rozebrano jedynie taras przed elewacją tylną i wykonano wejście do skrzydła bocznego.

Opis

Zespół kościelny oddalony na pd.-zach. od rynku, położony na krańcu doliny rzeki Por. Plebania usytuowana po wsch. stronie kościoła, w pd. pierzei ul. Kościelnej. Do ściany zach. plebanii przybudowany jeden z filarów furtki i bramy, prowadzących na podwórze gospodarcze. Budynek parterowy, w typie nawiązującym do architektury dworkowej, wzniesiony na planie zbliżonym do litery „L”, z niewielkim skrzydłem od pd.-zach. Układ wnętrza wielodzielny, dwutraktowy, z wyodrębnionymi mieszkaniami dla proboszcza, wikarego oraz kuchnią i mieszkaniem dla gospodyni – w skrzydle bocznym. Murowana z cegły i otynkowana, na sklepionych piwnicach (być może z poprzedniego budynku), nakryta wielopołaciowym dachem pod eternitem. Elewacja frontowa symetryczna, dziewięcioosiowa. Pośrodku ganek otwarty szeroką arkadą o łuku koszowym, zakończony trójkątnym, ogzymsowanym przyczółkiem z przerwaną podstawą, z  krzyżem w zwieńczeniu. Czoło arkady ozdobione zwornikiem z wyrytym herbem Zamoyskich „Jelita”; w tympanonie pozostałości płaskorzeźbionego przedstawienia „Oka Opatrzności”. Pod arkadą otwór wejściowy zamknięty łukiem odcinkowym, flankowany dwoma wąskimi okienkami również zamkniętymi odcinkowo. W elewacji wsch. ganek podobny do głównego, lecz o mniejszej skali. Pozostałe otwory okienne prostokątne, w elewacji frontowej i elewacjach bocznych ozdobione uskokowo profilowanymi gzymsami podokiennymi; w elewacji tylnej okienka piwniczne wyniesione ponad poziom opadającego gruntu. Wszystkie elewacje zwieńczone szerokim, profilowanym gzymsem i ujęte delikatnymi szkarpami, przechodzącymi w lizeny w partiach górnych. W budynku zachowana w większości oryginalna stolarka okienna i drzwiowa.

Zabytek dostępny z zewnątrz.

Oprac. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 28.11.2019 r.