Świątynia odgrywa istotną rolę w wymiarze materialnym, jak i duchowym w powiecie zielonogórskim.

Historia

Pierwsza wzmianka o kościele w Trzebiechowie pochodzi z 1308 roku. W średniowieczu był to drewniany kościółek, który do czasów reformacji należał do diecezji poznańskiej. Na jego miejscu w 1654 r. wzniesiono szachulcowy kościół, który służył miejscowym luteranom. Obecny kościół pochodzi z 1823 roku. Wzniesiony został w stylu neoklasycystycznym, z inicjatywy właściciela majątku - księcia Henryka von Reuss. Projekt powstał w pracowni Karla Fridricha Schinkla. Projekt kościoła wykonał jego uczeń, Johan Gottlieb Schlüter. W 1901 r. do kościoła w Trzebiechowie należało 1739 wiernych, zaś parafia podlegała diecezji w Sulechowie. Kościół był własnością protestantów do 1945 roku. Po zakończeniu II wojny światowej kościół przekazano katolikom. Świątynia w Trzebiechowie stała się filią Parafii Klenica. W 1984 r. obok kościoła rozpoczęto budowę domu parafialnego, a po jej ukończeniu, w 1987 r., erygowano nową samodzielną parafię pw Wniebowzięcia NMP. W okresie powojennym w kościele przeprowadzano bieżące remonty. W latach 80. XX w. odnowiono elewację zewnętrzną, wykonując nowe tynki cementowo-wapienne. Wewnątrz wylano nowe betonowe posadzki, a w części prezbiterialnej wykonano posadzki marmurowe. Na dachu zmieniono dachówkę ceramiczną na nowe pokrycie z blachy cynkowej. W 1998 r. wymieniono stolarkę okienną, zastępując ją ślusarką z witrażami. Świątynia stanowi jedną z atrakcji turystycznych gminy Trzebiechów.

Opis

Świątynia zlokalizowana w południowej części miejscowości. Kościół zbudowano na osi zespołu rezydencjonalnego. Oś ta jest istotnym elementem barokowego założenia ówczesnego miasta. Kościół to obiekt ceglany, tynkowany, wzniesiony na rzucie prostokąta o wymiarach 30 m x 15 m. Do elewacji północnej przylega kwadratowa, trójkondygnacyjna wieża o wymiarach 9 m x 9 m. Wieżę pokrywa spłaszczony, kopulasty hełm. Korpus świątyni przykrywa dwuspadowy dach pokryty blachą cynkową. Wejście główne do świątyni poprzedzone schodami znajduje się w przyziemiu wieży. Wejście zamknięte półkoliście, ujęte prostym portalem. Otwór wejściowy flankują pilastry dźwigające trójkątny fronton. Nad portalem umieszczona prostokątna wnęka z napisem. Stolarka drzwiowa dwuskrzydłowa, pochodząca z okresu budowy. Dwa dodatkowe otwory wejściowe w elewacji wschodniej i zachodniej. Drugą kondygnację wieży kościelnej przepruwają pojedyncze, prostokątne otwory okienne, ujęte pilastrami dźwigającymi proste nadokienniki. W trzeciej kondygnacji wieży występują po trzy okna zamknięte półkoliście, oddzielone pilastrami. Szczyty poszczególnych elewacji wieży wieńczą trójkątne frontony. Na najwyższej kondygnacji wieży umieszczono cztery dzwony odlane z brązu.

Dwukondygnacyjne elewacje jednonawowej świątyni oddzielone są od siebie szerokim pasem gzymsu. Elewacje wschodnia i zachodnia mają podział siedmioosiowy, a elewacja południowa podział pięcioosiowy. Na elewacji wschodniej i zachodniej usytuowane są w skrajnych osiach wejścia do świątyni ujęte pilastrami. Nad otworami wejściowymi znajdują się okrągłe okna ujęte profilowanym obramieniem. Na pozostałych osiach parteru elewacji wschodniej i zachodniej umieszczono kwadratowe otwory okienne. Ponad nimi na znajdują się duże okna zamknięte półkoliście. Łuki okienne ujęte profilowanym obramieniem, wsparte na profilowanym gzymsie łączącym poszczególne otwory. Wnętrze świątyni przekryte stropem, opięte jest emporami wspartymi drewnianymi kolumnami. W skład zachowanego wyposażenia kościoła wchodzą m.in.: obraz na płótnie z końca XVIII w. przedstawiający Wniebowzięcie NMP (przeniesiony z kościoła w Klenicy), obraz na płótnie przedstawiający młodą Marię, św. Annę i Joachima z 2. poł. XVIII w. (przeniesiony z dawnej kaplicy pałacowej w Trzebiechowie), organy z prospektem organowym i ławki na emporach.

Kościół jest własnością wyznaniową. W świątyni odbywają się regularnie msze święte. Obiekt jest szeroko udostępniany.

oprac. Krzysztof Słowiński, OT NID w Zielonej Górze, 8.07.2014 r.