Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

grodzisko, st. 1 - Zabytek.pl

grodzisko, st. 1


grodzisko Średniowiecze (XIII/XIV-XIV w.) Świdwowiec

Adres
Świdwowiec

Lokalizacja
woj. lubuskie, pow. międzyrzecki, gm. Trzciel - obszar wiejski

Grodzisko w Trzcielu, należące do obiektów stożkowatych, zajmuje piaszczystą wydmę po wschodniej stronie rzeki Obry.

Jego założenie wiąże się z okresem pełnego średniowiecza.

Usytuowanie i opis

Grodzisko położone po północnej stronie Trzciela, 500 m na północ od mostu na Obrze, między rzeką a dużym stawem rybnym. Obok grodziska przebiega grobla z ułożoną z płyt betonowych drogą dojazdową do stawu. Całe stanowisko, otoczone nawodnioną fosą, porastają drzewa.

Grodzisko w formie stożka o podstawie prawie kolistej, średnicy 53-55 m i wysokości ponad 4 m. Zachowany od południowego wschodu fragment wału ma prawie 3 m wysokości i 15 m szerokości. Głęboki rów oddziela grodzisko od pozostałej części wyniesienia, na którym zbudowano gród.

Historia

Na podstawie badań archeologicznych wydzielono dwa poziomy osadnicze: starszy, datowany na pełne średniowiecze - XIII/XIV-XIV w., i młodszy, pochodzący z pełnego średniowiecza i czasów nowożytnych - schyłek XIV-XVI/XVII wiek. Takie datowanie zostało ustalone na podstawie ułamków naczyń glinianych i innych przedmiotów zabytkowych pozyskanych podczas badań archeologicznych.

Stan i wyniki badań

Grodzisko było kilkakrotnie penetrowane przez archeologów, m.in. E. Blumego w 1912 r., W. Heiligendorffa, H. Gummla i B. Kruegera w 1939 r., B. Kostrzewskiego w 1948 r., Adama Kołodziejskiego, który w latach 1959-1962 i w 1964 r. przeprowadził badania wykopaliskowe. W wyniku tych prac ustalono, że wały były usypane z ziemi i obłożone dwustronnie poziomo układanymi belkami, które podtrzymywały pionowe kołki. Badania wału południowo-wschodniego wykazały dwie fazy budowy, zniszczone przez pożar. Na ślady dwóch faz użytkowania natrafiono podczas eksploracji wykopu założonego w środkowej partii grodu. Pozostałość starszej fazy, stwierdzonej na dużej głębokości, stanowiło rumowisko po pożarze. W młodszej warstwie wystąpiły także ślady po pożarze - spalenizna, a także duża liczba cegieł. Z grodziska pochodzi różnorodny materiał zabytkowy. Podczas wcześniejszych badań odkryto ułamki ceramiki, wędzidło, podkowę, monety, fragmenty szkła i cegły palcówki oraz kości zwierzęce. W trakcie badań przeprowadzonych w 1948 r. pozyskano trzydzieści fragmentów ceramiki, polepę i kości zwierzęce, w latach 1959-1964 oprócz ceramiki znaleziono groty bełtów do kuszy i noże żelazne.

Dostęp do zabytku ograniczony. Grodzisko można oglądać z zewnątrz, dostęp do obiektu jest utrudniony ze względu na obecność nawodnionej fosy.

Oprac. dr Krzysztof Garbacz, OT NID w Zielonej Górze, 03.09.2014 r.

Rodzaj: grodzisko

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_A_08_AR.11197, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_08_AR.69900