Historia

Pierwsza oficjalna informacja o leczniczych źródłach szczawnickich pochodzi z 1811 r. 24 sierpnia tegoż roku Urząd Kameralny w Nowym Targu wystosował pismo do Administracji Majątkiem Państwowym i Salinami we Lwowie, w którym zawiadomił o istnieniu dwóch źródeł leczniczych w Szczawnicy oraz o funkcjonowaniu łazienek kąpielowych przy starym źródle. Rozkwit Szczawnicy jako uzdrowiska nastąpił po 1842 r., kiedy to dobra zakupił Józef Szalay. Rozpoczęła się rozbudowa uzdrowiska - wzniesiono wszystkie budynku przy Pl. Dietla oraz w Parku Górnym. Kaplicę wzniesiono w 1846 r. z inicjatywy i wg projektu Józefa Szalay’a. W 1847 r. dziekan łącki, ks. Maciej Szafrański poświęcił kaplicę pw. Królowej Niebios. Pierwotne wyposażenie kaplicy stanowiły dary rodziny i przyjaciół Józefa Szalay’a oraz kuracjuszy. Kompleksową konserwację kaplicy przeprowadzono po 2010 r.

Opis

Kaplica wolnostojąca, usytuowana jest na terenie Parku Górnego, nad Pl. Dietla. Wzniesiona w stylu neogotyckim. Założona na rzucie prostokąta, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Wnętrze jednoprzestrzenne, ze ścianami zwieńczonymi profilowanym gzymsem. Sklepienie kolebkowe. Nakryta dachem dwuspadowym z trójpołaciowym zakończeniem nad częścią prezbiterium. Na kalenicy wieżyczka na sygnaturkę, zwieńczona dachem namiotowym z trójkątnym przyczółkiem. Kaplica murowana z cegły, tynkowana, dach kryty blachą. Elewacje pokryte pseudoboniowaniem w tynku. Fasada zwieńczona trójkątnym szczytem schodkowym ujęta po bokach szkarpami, ukształtowanymi jako niskie wieżyczki zwieńczone gzymsami i latarniami. Na osi fasady ostrołukowy portal. W szczycie płycina z napisem BOGU. Ściany wnętrza pokrywa polichromia patronowa. Ołtarz neogotycki z obrazem olejnym przedstawiającym Madonnę z Dzieciątkiem, namalowany przez Józefa Szalay’a. Na ścianach marmurowe tablice pamiątkowe poświęcone rodzinie Szalay’ów - Stefanowi, Józefinie i Józefowi.

Obiekt dostępny z zewnątrz cały rok, wewnątrz podczas Mszy Św.

Oprac. Olga Dyba, NID OT w Krakowie, 07.05.2015 r.