Posiada ciekawą formę, w której widoczne są relikty budowli gotyckiej oraz XVIII wiecznej przebudowy.

Historia

Najstarsze wzmianki dotyczące parafii pochodzą z 1376 roku, gdy Drzewce przeszły z diecezji poznańskiej do wrocławskiej. Pierwszy kościół, prawdopodobnie drewniany, wybudowano w XIV lub w XV wieku, kolejny - murowany,  wznieśli w 1599 roku ewangelicy. Świątynia przez długi czas była tzw. kościołem granicznym, służącym między innymi prześladowanym protestantom ze Śląska. Napływ ludności spowodował konieczność rozbudowy zboru. W 1738 roku zakończono prace, które polegały na poszerzeniu i podwyższeniu budowli. Wzniesiono wówczas nową ścianę południową w konstrukcji szkieletowej i dodano drugie piętro empor. W 1930 roku konstrukcję drewnianą odnowiono. Po II wojnie światowej kościół przeszedł w ręce katolików, został poświęcony 1 września 1946 roku. W latach 1955-1956 skrócono empory i zlikwidowano ich górne piętro, w latach 1986-1989 naprawiono tynki zewnętrze, pomalowano wnętrza i odnowiono ołtarz.

Opis

Kościół usytuowany jest w środkowej części wsi, po południowej stronie drogi Krzepielów - Wschowa. Razem z rozciągającym się po południowej stronie cmentarzem katolickim - do 1945 roku ewangelickim, oraz figurą Immaculaty przy elewacji wschodniej stanowi interesujący zespół sakralny. Od wschodu przylega do niego park należący do rozległego założenia dworsko - parkowo - folwarcznego. Świątynia jest budowlą orientowaną, założoną na nieregularnym rzucie złożonym z zestawionych ze sobą prostokątów korpusu głównego, wieży po stronie zachodniej, zakrystii od północy oraz kruchty i przedsionka. W bryle kościoła dominuje prostopadłościenna, oskarpowana wieża zwieńczona baniastym hełmem z latarnią i chorągiewką z datą „1781”. Wysoka, trzykondygnacyjna nawa nakryta jest dachem mansardowym a parterowe przybudówki w większości dachami dwuspadowymi. Kościół jest murowany, z wyjątkiem południowej ściany nawy, którą wzniesiono w konstrukcji szkieletowej z wypełnieniem z cegły. Elewacje otynkowano pozostawiając odsłonięte elementy drewniane. Ściana północna oraz częściowo ściana wschodnia korpusu głównego przeprute są oknami zamkniętymi łukiem odcinkowym, umieszczonymi w głębokich wnękach. Otwory okienne wieży są węższe, także zamknięte wycinkiem łuku. Pozostałe okna maja kształt prostokątny. Wnętrze nakryte pozornym sklepieniem zwierciadlanym przechodzącym w strop płaski oświetlone jest trzema kondygnacjami okien. Zachował się niższy poziom empor przy ścianie zachodniej oraz do połowy ścian północnej i południowej.  Wyposażenie, głównie barokowe, tworzą: pochodzący z XVIII wieku ołtarz, chrzcielnica, konfesjonał, ambona z 1732 roku oraz płyty epitafijne.

Zabytek jest dostępny przez cały rok, możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu.

Oprac. Anna Jackiewicz, OT NID w Zielonej Górze, 24.11.2014 r.