Historia

Historia parafii sięga XI wieku. Jej patroni - św. św. Wit, Modest i Krescencja - byli czczeni głównie przez benedyktynów. Przypuszcza się zatem, że to oni początkowo prowadzili tutaj duszpasterstwo. Kult św. Wita od XII wieku stopniowo zanikał na ziemiach polskich, dlatego pierwszy kościół prawdopodobnie powstał wcześniej. Świadczą o tym pozostałości budowli romańskiej w konstrukcji kościoła.

Obecny, murowany kościół został wzniesiony z fundacji Sierpskich na przełomie XV i XVI wieku. W roku 1569 dzięki zabiegom Andrzeja Sierpskiego, wojewody rawskiego i starosty płockiego, kościół farny został rozbudowany o nową cześć, stanowiącą obecnie nawę główną, oraz niewielką kaplicę grobową od strony południowej. W 1630 roku kościół spłonął. W XVIII wieku przebudowano kaplicę. Dotkliwie uszkodził budynek wielki pożar miasta z 1794 roku. Wówczas spłonęło całe wyposażenie wnętrza. Po tym zniszczeniu, obiekt został w pełni odbudowany dopiero w 1844 roku. W XIX wieku dostawiono kruchtę południową i zburzono skarbiec przylegający do ściany północnej prezbiterium. W czasie II wojny kościół został zamieniony na magazyn. Kompleksowej renowacji dokonano w latach 1952-1953. Wówczas także Władysław Drapiewski wykonał polichromię wnętrza. Ostatni remont generalny miał miejsce w latach 1997-2006.

Opis

Jest to najstarszy zabytek architektury w Sierpcu. Kościół murowany, jednonawowy z nieco węższym, prosto zamkniętym prezbiterium, z masywną, czterokondygnacyjną kwadratową wieżą oraz kaplicą z kruchtą od strony południowej. Budynek wzniesiony z cegły z wykorzystaniem kamieni polnych w ścianie północnej, a także młyńskich w dolnych partiach wieży, oskarpowany. Elewacje rozczłonkowane wysokimi, zamkniętymi łukowo lub koszowo oknami. Ściany zewnętrzne w części otynkowane z pominięciem wieży i ściany północnej.

Kaplica grobowa posiada szczyt barokowy ze spływami wolutowymi, ozdobionym gzymsem z podwieszonym rocaillem. W polu centralnym znajduje się herb Prawdzic Sierpskich.

We wnętrzu, w barokowym ołtarzu głównym, pochodzącym z XVIII wieku, kopia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej (XIX wiek), otoczona dwiema rzeźbami: św. Stanisława i św. Wojciecha. W zwieńczeniu ołtarza obraz św. św. Wita, Modesta i Krescencji.

Obiekt dostępny dla zwiedzających poza godzinami nabożeństw.

Oprac. Bartłomiej Modrzewski, OT NID w Warszawie, 02.10.2014 r.