Historia

Najstarsza wzmianka o Siecieborzycach, pochodząca z 1273 roku, dotyczy ekskomuniki, którą biskup wrocławski Tomasz II obłożył miejscowego proboszcza Jana. Kościół powstał  w 2. połowie XIII wieku. W XVI stuleciu dostawiono do niego wieżę, zakrystię i kruchtę. Około 1508 roku płaski strop nad nawą i kolebkę nad prezbiterium zastąpiono ceglanymi sklepieniami. Prawdopodobnie w tym samym czasie powiększono większość otworów okiennych i otynkowano elewacje.  W 1905 roku przeprowadzono regotycyzację kościoła, podczas której m.in. wykonano polichromie na sklepieniach.

Opis

Kościół usytuowany w środkowej części wsi, przy zbiegu dróg z Chotkowa, Borowa i Witkowa, na niewielkim wyniesieniu terenu otoczonym szesnastowiecznym kamiennym murem z budynkiem bramnym umieszczonym po południowej stronie. Świątynia orientowana, jednonawowa. Założona na planie prostokąta, z węższym, prosto zamkniętym prezbiterium od wschodu, zakrystią dostawioną od północy, kruchtą od południa i wieżą dobudowaną po zachodniej stronie. Nawa i niższe od niej prezbiterium nakryte dachami dwuspadowymi ujętymi schodkowymi szczytami. Przybudówka północna nakryta przedłużoną połacią dachu prezbiterium. Dwuspadowy dach kruchty zamknięty szczytem wolutowym. Prostopadłościenną wieżę  oskarpowaną w narożach wieńczy czterospadowy hełm. Kościół wzniesiony z kamieni, dachy kryte dachówką karpiówką układaną w koronkę, z wyjątkiem hełmu wieży wyłożonego blachą. Elewacje na dużych fragmentach pozbawione tynku, artykułowane otworami okien i drzwi. Okna rozglifione, zamknięte łukiem ostrym i łukiem odcinkowym. Zachowane dwa uskokowe portale ostrołukowe. Wnętrze nawy nakryte sklepieniem sieciowym, prezbiterium - gwiaździstym, zakrystii - kryształowym, kruchty - krzyżowo-żebrowym. Na sklepieniach zachowane neogotyckie polichromie z 1905 roku wykonane przez Josepha Langera, który wcześniej przebadał kościół, odkrywając w nim trzy warstwy wcześniejszych polichromii (gotyckie i barokowe). Zabytkowe wyposażenie reprezentują: barokowy ołtarz z 1661 roku z obrazem Zmartwychwstania w zwieńczeniu, renesansowa ambona z 1588 roku z dekoracją malarską, kamienne epitafia z 2. połowy XVI i z XVII wieku poświęcone właścicielom Siecieborzyc - członkom rodziny Knobelsdorfów i gotyckie drzwi z okuciami.

Dostęp do zabytku ograniczony. Możliwość zwiedzania wnętrza po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Anna Jackiewicz, OT NID w Zielonej Górze, 17.12.2014 r.