Historia

W pocz. XVIII w. ks. Franciszek Józef Goźliński, proboszcz sanocki i kanonik przemyski, powołał przy sanockiej farze, poprzez fundację, kolegium mansjonarzy. Stało się to w celu przysporzenia miastu nowych duchownych. Mieli je tworzyć czterej uposażeni mansjonarze, a ich zadaniem była m.in. opieka nad poszczególnymi ołtarzami, nauczanie katechizmu, wygłaszanie kazań i rezydowanie przy kościele. W 2 ćwierci XVIII w. przystąpiono do budowy, również z inicjatywy ks. Goźlińskiego, domu dla owych mansjonarzy. Budynek, murowany z kamienia i kryty gontem, ulokowano obok kościoła par., przy pl. św. Michała, w narożniku ówczesnego cmentarza przykościelnego. Bez większych przekształceń budynek przetrwał do XX w. W 1958 r. był remontowany, od 2 poł. XX w. Obecnie funkcjonuje jako dom kultury.

Opis

Dom Mansjonarzy położony jest w centrum miasta Sanoka, w obrębie miasta lokacyjnego, w bezpośrednim sąsiedztwie kościoła par., na pn. od niego, funkcjonuje w przestrzeni miejskiej jako pierzeja Placu Św. Michała. Rozplanowany został na rzucie wydłużonego prostokąta, o dwutraktowej dyspozycji wnętrza, z długim korytarzem po zach. stronie. Wybudowany jako parterowy, częściowo, w pn. części, podpiwniczony, ze sklepieniami kolebkowymi w piwnicach oraz kolebkowymi z lunetami i krzyżowymi w pomieszczeniach parteru, przekryty dachem czterospadowym. Obiekt wymurowany z kamienia łamanego, z dachem pokrytym blachą stalową, o elewacjach z jednolitym rytmem otworów okiennych, dekorowano jedynie dość wydatnym gzymsem podokapowym i gładkim, jednolitym fryzem.

Obiekt dostępny dla zwiedzających. Dom kultury.

Oprac. Barbara Potera, OT NID w Rzeszowie, 14-07-2015 r.