Historia

Kościół powstał w XIV wieku z inicjatywy żagańskich kanoników regularnych. Był wzmiankowany w 1376 roku. W latach 1540-1668 użytkowany przez ewangelików. W tym okresie, a dokładnie w 1. połowie XVI wieku, przebudowano wczesnogotycką bryłę, podwyższając i poszerzając korpus główny w kierunku południowym i wschodnim, zakładając późnogotyckie sklepienia oraz dobudowując od północy zakrystię z emporą. W roku 1668 rekatolicyzowany, został samodzielną parafią w 1752 roku. Remontowany w 1969 i 2002 roku.

Opis

Kościół znajduje się w północnej części wsi, po wschodniej stronie drogi wylotowej w kierunku Żagania. Otoczony jest kamiennym murem z bramami od południa i zachodu. Na terenie wokół kościoła zachowały się pojedyncze nagrobki po dawnym cmentarzu. Kościół jest orientowany. Budowla reprezentuje cechy gotyku i renesansu. Jest to obiekt murowany z kamienia i rudy darniowej, we fragmentach ceglany,  częściowo otynkowany (elewacja wschodnia i południowa oraz przypory). Zachodni szczyt został wzniesiony w konstrukcji ryglowej z ceglanym wypełnieniem, podobnie jak wschodnia ściana wieży. Górna części wieży wykonana w drewnianej konstrukcji ramowo-słupowej, oszalowana deskami. Kościół został założony na planie prostokąta, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, z prostokątną zakrystią od północy, czworoboczną wieżą od zachodu oraz kruchtą boczną na planie kwadratu od południa. Zwarta, oskarpowana bryła przekryta jest dachem dwuspadowym, nad absydą wschodnią przechodzący w wielopołaciowy, a nad zakrystią w pulpitowy, o pokryciu z dachówki ceramicznej. Czterokondygnacyjna, przysadzista wieża zamknięta jest płaskim dachem brogowym z cebulastym hełmem z iglicą i kulą, oszalowanym drewnianymi listewkami. Jednonawowe, salowe wnętrze przekryto sklepieniem sieciowym, przechodzącym w gwieździste w części prezbiterium, wspartym na centralnie ustawionej kolumnie. Nad zakrystią znajduje się sklepienie gwieździste, a w przyziemiu wieży i kruchcie bocznej - drewniane stropy belkowe. W zachodniej części mieści się prosta drewniana empora z neogotyckim prospektem organowym. Zachowała się m.in. gotycka chrzcielnica kamienna, dzwon z datą 1471, barokowe obrazy oraz klasycystyczny ołtarz główny. Szczególnie interesującym zabytkiem jest krzyż pokutny z XVII wieku umieszczony w przyporze prezbiterium.

Zabytek dostępny. Możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Marta Kłaczkowska, OT NID w Zielonej Górze, 12.11.2014 r.