św. Katarzyny wciąż można oglądać pozostałości barokowego wystroju, w tym żeliwną płytę z przedstawieniem Sądu Salomona, która jeszcze na początku XVIII wieku znajdowała się w rozkochowskim pałacu. Pałac ten, będący jedną z siedzib Pücklerów, zbudowany został w 1734 roku w typie entre cour et jardin, z wykorzystaniem murów wcześniejszej budowli.

Historia

Wzmianki o kościele w Rozkochowie pochodzą z XIV wieku. Obecna świątynia zbudowana została w wieku XVIII. Podczas działań wojennych (1944 r.) i nalotów na znajdujące się niedaleko zakłady w Kędzierzynie-Koźlu budowla została spalona. Kościół odbudowano w 1947 roku z dobudowaniem nowej zakrystii i wieży wraz ze znajdującymi się przy niej dobudówkami.

Opis

Kościół usytuowany został w centrum miejscowości na zbliżonym do owalu placu otoczonym murowanym ogrodzeniem z czterema wejściami. Jedna z bramek od ulicy Wiejskiej zwieńczona została szczytem o linii wklęsło-wypukłej i wolutami. Świątynia zbudowana została na planie prostokąta z węższym, prosto zakończonym prezbiterium znajdującym się po stronie południowo-wschodniej i czworoboczną wieżą od północnego zachodu. Po obu stronach wieży znajdują się prostokątne przybudówki, a po stronie południowej kościoła, obejmująca część prezbiterium i nawę, zakrystia. Nawa i prezbiterium nakryte są dachami trójpołaciowymi o różnej wysokości. Nad dobudówkami i częścią zakrystii znajdują się dachy pulpitowe, pozostała część zakrystii nakryta jest dachem płaskim; na wieży znajduje się dach namiotowy. Odbudowa kościoła 1947 roku, kiedy to postawiona została nowa wieża wraz z dobudówkami oraz zakrystia, pozbawiła go cech stylowych. Kościół jest murowany z cegły, otynkowany ze ścianami o dekoracji ramowej; w nawie znajdują się otwory okienne o łuku pełnym, w opaskach z kluczem. Fasada kościoła jest trójosiowa z trójkondygnacyjną wieżą w osi środkowej i flankującymi ją niższymi dobudówkami. W dolnej kondygnacji znajdują się zamknięte łukiem pełnym otwory wejściowe, z których środkowy obwiedziony jest uskokowym portalem. W drugiej kondygnacji wieży, na jej osi, znajduje się wąskie okienko zamknięte łukiem pełnym, w trzeciej kondygnacji umieszczone zostały trzy analogiczne otwory okienne, nad którymi znajduje się tarcza zegarowa. Na bocznych ścianach w górnej kondygnacji wieży znajdują się po dwa otwory okienne. Wnętrze kościoła jest jednoprzestrzenne z nawą nakrytą deskowanym stropem i prezbiterium ze sklepieniem kolebkowym z lunetami. W północno-zachodniej części kościoła znajduje się empora organowa z balustradą o linii wypukłej. We wnętrzu zachowały się barokowe obrazy i krucyfiks. Na uwagę zasługuje, znajdująca się obecnie w kościele, a przeniesiona z pałacu, żeliwna płyta z płaskorzeźbionym przedstawieniem Sądu Salomona oraz kompozycja ołtarza głównego składająca się z pełnoplastycznych rzeźb Matki Boskiej i św. Katarzyny w otoczeniu aniołów umieszczonych bezpośrednio na ścianie prezbiterium i podobnie zakomponowanych ołtarzy bocznych.

Zabytek dostępny. Zwiedzanie wnętrz po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 25.11.2014 r.