Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

pałac - Zabytek.pl

Adres
Rokosowo, 1

Lokalizacja
woj. wielkopolskie, pow. gostyński, gm. Poniec - obszar wiejski

Obok zamku w Kórniku zamek w Rokosowie należy do najwybitniejszych realizacji dzieł sławnych architektów berlińskich na terenie Wielkopolski.

Zajmuje również niezwykłe miejsce w twórczości F. A. Stuelera, z uwagi na zjednoczenie, stosowanych zazwyczaj rozdzielnie przez tego architekta, dwu typów siedziby ziemiańskiej - „włoskiego” i „angielskiego”. Jest dokumentem przejawiania się w architekturze rezydencjonalnej XIX w. ideologii ziemiańskiej.

Historia

Miejscowość wymieniana jest w dokumentach od 1310 r. Była własnością Rokossowskich, rycerskiego rodu herbu Glaubicz, wzmiankowanych tutaj do schyłku XVII w. Następnie wieś oraz majątek ziemski należały do Skoraczewskich, od których w końcu XVIII w. posiadłość kupił gen. Jan Lipski herbu Grabie. Sprzedał on Rokosowo w 1828 r. Józefowi Mycielskiemu herbu Dołęga, który przed połową XIX w. podjął prace budowlane przy nowej rezydencji. Wkrótce jednak majątek został sprzedany. W 1867 r. kupił go książę Adam Konstanty Czartoryski, który mieszkał tu do śmierci w 1880 r. Dobra Rokossowskie odziedziczył jego syn Zygmunt Czartoryski, znakomity gospodarz, a ponadto autor popularnej niegdyś pracy na temat budowy dworów i towarzyszących im zabudowań O stylu krajowym w budownictwie wiejskim. Ostatnim właścicielem Rokosowa był syn Zygmunta, Jan Roman Czartoryski. Nowa rezydencja w Rokosowie wzniesiona została w latach 1849-1854 według projektów sporządzonych przez jednego z bardziej znanych i cenionych architektów tamtych czasów, ucznia K. F. Schinkla, Fryderyka Augusta Stuelera. Stuele na zlecenie Józefa Mycielskiego wykonał plany nowej siedziby. Prace budowlane realizowane były przez A. Muellera, budowniczego z Rawicza. Umieszczona w szczycie frontowego ryzalitu data - 1850 - odnosi się do zakończenia części zasadniczej budowy. Prace wykończeniowe we wnętrzach ukończone zostały w 1858 r. Przed 1885 dobudowano od zach. do pałacu dwukondygnacyjną przybudówkę

Opis

Rezydencja Józefa Mycielskiego wzniesiona została na miejscu wcześniejszego dworu obronnego. Pałac jest murowany, otynkowany, trójkondygnacyjny, założony na rzucie prostokąta zbliżonego do kwadratu. Zwarta bryła posadowiona jest na sklepionych odcinkowo piwnicach. Charakteryzują ją dwie okrągłe wieże flankujące elewację frontową zwróconą na południe. Naroża elewacji tylnej zaakcentowane zostały jedynie nadwieszonymi ośmiobocznymi wieżyczkami. Wieże frontowe, wyniesione o jedną kondygnację zwieńczone zostały krenelażem, tak jak elewacje całej bryły pałacu, z wyjątkiem przylegającej od wsch. ośmiobocznej przybudówki z tarasem w kondygnacji piętra.

W zwieńczeniu ryzalitu frontowego umieszczona została prostokątna tablica z płaskorzeźbionym w kamieniu herbem Dołęga Mycielskich oraz datą 1850. Układ wnętrz parteru i piętra 3-traktowy.W centrum znajduje się okazała, reprezentacyjna sień zamkowa w typie angielskim, z dwoma rzędami marmurowych kolumn o korynckich kapitelach wspierających krzyżowe sklepienie. W osi sieni zaprojektowano salon z wyjściem do parku, skomunikowany poprzez przyległe od wsch. wnętrze z usytuowanym od tej strony aneksem ogrodu zimowego. Nad sienią i salonem znajduje się reprezentacyjna sala i kaplica. Pomieszczenia mieszkalne właścicieli zgrupowane zostały w części pd. parteru i piętra. Pałac otoczony jest parkiem w stylu angielskim z dwoma stawami i wzgórzem widokowym.

Dostęp do obiektu ograniczony dla zwiedzających. Mieści się tu Ośrodek Integracji Europejskiej Wielkopolskiego Urzędu Marszałkowskiego.

Oprac. Beata Marzęta, OT NID w Poznaniu, 31.10.2016 r.

Rodzaj: pałac

Styl architektoniczny: gotycki

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_30_BK.154917, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_30_BK.70872