Godny podkreślenia jest autentyzm obiektów wpisanych w otaczający krajobraz.

Historia

Parafia w Rembertowie erygowano była w XIII w. Pierwsza wzmianka o proboszczu pochodzi z 1414 r., a o kościele pw. św. Jana Chrzciciela z 1420 r. Został on wystawiony staraniem właścicieli wsi - Rembiertowskich. Kolejna świątynia ufundowana została w latach 1730-1742 przez Katarzynę Siekierzyńską - miecznikową Latyczewską i dziedziczkę dóbr z pobliskiego Michrowa. Kościół stanął na fundamentach starego, w otoczeniu przykościelnego cmentarza, był niewielki, drewniany, jednonawowy. W 1826 r. świątynia została wyremontowana, a w jej pobliżu dostawiono istniejącą do dnia dzisiejszego dzwonnicę. W roku 1880 kościół został przebudowany. Podwyższono mu ściany, przedłużono nawę i dobudowano do niej chór. Kolejne remonty prowadzone były w 1936 r. (położono m.in. nowe, blaszane pokrycie dachu), w 1959 oraz w końcu lat 90.

Opis

Zespół kościelny usytuowany jest po zachodniej stronie szosy Warszawa-Kraków, w północnej części wsi. Od frontu otoczony jest metalowym płotem, z pozostałych stron płotem z siatki. Dzwonnica usytuowana jest w południowo zachodniej części działki.

Kościół jest orientowany (prezbiterium zwrócone na wschód), wykonany został z drewna iglastego, w konstrukcji zrębowej) i od zewnątrz obity jest pionowymi deskami z oblistwowaniem. Ściany wewnętrzne zostały otynkowane. Nawa rozplanowane jest na rzucie prostokąta i od wschodu przylega do niej niższe i węższe prezbiterium, zamknięte prostą ścianą. Do prezbiterium dostawiono od południa zakrystię z przedsionkiem, a do nawy również od południa, małą kruchtę. Ściany budynku są wysokie, nad nawą i prezbiterium położono oddzielne dachy dwuspadowe, nad kruchtą również dwuspadowy, nad przedsionkiem pulpitowy, wszystkie kryte blachą. Na kalenicy, w końcowej części nawy usytuowano czworoboczną wieżyczkę na sygnaturkę zwieńczoną hełmem namiotowym ze sterczynami. Wnętrze jest jednonawowe, pierwotnie przekryte było stropem płaskim, obecnie nowo ukształtowanym stropem kasetonowym, ściany rozczłonkowane są lisicami w formie kanelowanych pilastrów, podłogi wykonane są z desek kładzionych na wylewce betonowej.

We wnętrzu kościoła wyróżnia się umieszczony w prezbiterium barokowy ołtarz główny z XVIII w., który został podobno sprowadzony z Rzymu w 1830 r. przez ówczesnego dobrodzieja kościoła - Sosnowskiego. W jego centralnej części umieszczone są dwa obrazy o dużej wartości artystycznej: "Chrzest Chrystusa" z XVIII w., a na zasłonie "Matka Boża Wspomożenia Wiernych". W zachodniej części kościoła znajduje się dobudowany w 1880 r. chór muzyczny, na którym są trzygłosowe organy, ostatnio remontowane i pozłacane.

Obiekt dostępny podczas mszy oraz po uprzednim umówieniu się z proboszczem.

Oprac. Jerzy Szałygin, OT NID w Warszawie, 04-08-2017 r.