Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

zbór kalwiński, ob. kościół rzymskokatolicki filialny pw. Serca Jezusa - Zabytek.pl

zbór kalwiński, ob. kościół rzymskokatolicki filialny pw. Serca Jezusa


kościół 1820 r. Rejowiec

Adres
Rejowiec

Lokalizacja
woj. wielkopolskie, pow. wągrowiecki, gm. Skoki - obszar wiejski

Kościół pw.Serca Pana Jezusa w Rejowcu jest zachowanym świadectwem wielokulturowego dziedzictwa Wielkopolski.

Modrzewiowy zbór wzniesiony dla kalwinów służy do dnia dzisiejszego celom religijnym. Jest to jedyny zachowany w Wielkopolsce drewniany kościół kalwiński. Kościół jest jedną z dwunastu drewnianych świątyń objętych projektem „Szlak Kościołów Drewnianych Wokół Puszczy Zielonka”, realizowanych przez Związek Międzygminny „Puszcza Zielonka”, który zyskał dofinansowanie ze środków Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego.

Historia

Wieś Rejowiec została założona w 1626 przez wnuka Mikołaja Reja z Nagłowic, Andrzeja Reja, kalwina, dla osadników niemieckich sprowadzonych z Brandenburgii. Zbudował on także wówczas pośrodku wsi zbór kalwiński modrzewiowy dla nowoprzybyłych. Pod zaborem pruskim kalwini zlali się z nową falą osadnictwa niemieckiego i ulegli ewangelickiej większości. W 1820 r. na miejscu poprzedniej świątyni wystawiono obecny kościół (lub przebudowano stary) wraz z wolnostojącą dzwonnicą. Datę 1820 nosi chorągiewka na sygnaturce. Do 1945 r. była to świątynia ewangelicka, od 1947 jest to kościół katolicki filialny. Parafia erygowana w 1976 roku przez prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego. W latach 1953-58 gruntownie remontowany.

Opis

Kościół pw. Serca Pana Jezusa w Rejowcu usytuowany jest na niewielkiej parceli w północnej części wsi, po wschodniej stronie drogi do Skoków. Drewniane ogrodzenie na kamiennej podmurówce otacza teren przykościelny. Przy ogrodzeniu, na południowy zachód od kościoła stoi drewniana dzwonnica. Kościół jest budynkiem drewnianym, o konstrukcji zrębowej, zewnątrz oszalowanym, na kamiennej otynkowanej podmurówce. Orientowany. Nawa zbudowana na rzucie prostokąta z niewydzielonym prezbiterium zamkniętym wielobocznie z zakrystią od wschodu zamkniętą prosto. Od strony zachodniej wejście do kościoła przez kwadratową kruchtę. Wnętrze nakryte stropem wspartym na sześciu okrągłych słupach. Część nawową obiega empora, pozostałość po czasach ewangelickich. Świątynia nakryta jest dachem dwuspadowym, krytym dachówką. Nad zachodnią częścią nawy wznosi się wieżyczka na sygnaturkę nakryta blaszanym dachem namiotowym. Ponieważ po przejęciu po ewangelikach kościół nie posiadał własnego wyposażenia, wszystkie potrzebne sprzęty zostały przewiezione z innych świątyń katolickich.

Barokowy ołtarz został przeniesiony z kolegiaty kruszwickiej po dokonaniu jej reromanizacji, rokokowe tabernakulum pochodzi z kościoła w Dąbrówce Kościelnej. W kruchcie wisi 13 blach herbowych szlachty kalwińskiej. Obrazy i rzeźby współczesne. Obok kościoła na kamiennej podmurówce stoi dzwonnica drewniana, konstrukcji krzyżowo-słupowej, odeskowana, za wyjątkiem ściany szczytowej, nakryta dachem dwuspadowym.

Dostęp do obiektu ograniczony, msze święte: w niedziele: 9.00, 11.00, 15.00, w dni powszednie: 18.00, święta zniesione: 9.00, 11.00, 18.00

Oprac. Beata Marzęta, NID OT Poznań, 24.11.2015 r.

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  drewniane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_30_BK.175963, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_30_BK.131161