Historia

Wieża wzniesiona prawdopodobnie przez patrycjusza lwóweckiego Hansa Reussnera, zamieszkującego w 2 ćw. XVI w. dolny majątek we wsi. (Niedergut), odnotowany w 1539 r. jako własność Reussnerów, a w 1550 r. jako posiadłość dziedziczna. Obiekt kilkakrotne przebudowywany: jeszcze w XVI w. wstawiono 2 nowe okna. Najpóźniej na przełomie XVIII/XIX w. rozebrano górną część budowli, wieńcząc ją dachem mansardowym. W nieustalonym momencie poszerzono wejście parteru, zlikwidowano podziały wnętrz i dostawiono od wschodu niewielki aneks (niezachowany). Do roku 1945 otoczona zabudowaniami folwarcznymi wieża znajdowała się w obrębie niewielkiego majątku, następnie należała do miejscowego PGR. Po 1989 r. w rękach Agencji Własności Rolnej, nieużytkowana i zabezpieczona prowizorycznie.

Opis

Budowla położona w południowej części wsi. Oparta na planie prostokąta o bokach ok. 8 x 9 m. Wzniesiona z piaskowcowych ciosów. Trój-, a pierwotnie najprawdopodobniej czterokondygnacyjna, z ostatnią kondygnacją lub hurdycjowym gankiem obronnym drewnianej konstrukcji, wysuniętym na kamiennych wspornikach poza obrys budynku. Wtórnie zwieńczona dachem mansardowym. W elewacji północno-wschodniej dwa wejścia: w strefie parteru oraz drugiego piętra (dostępne z poziomu podestu, którego reliktami są gniazda belek w murze). Otwory okienne dwojakiego rodzaju: wąskie, szczelinowe o sfazowanych krawędziach oraz większe, zbliżone kształtem do kwadratu, w fasciowych obramieniach kamiennych. Jeden z portali zamknięty łukiem dwuramiennym. W górnej części wszystkich czterech elewacji kamienne wsporniki/konsole. Wnętrza obecnie bez podziałów, pierwotnie dzielone drewnianymi przepierzeniami, których ślady widoczne na stropie i murach. Zachowane stropy belkowe.

Obiekt jest dostępny wyłącznie z zewnątrz.

Oprac. Piotr Roczek, 30.04.2015 r.