Historia

Parafia Radziki Duże była erygowana w XIV wieku. Wieś wzmiankowano w 1384 r. jako osadę należącą do kasztelana dobrzyńskiego - Andrzeja herbu Ogończyk, dającego początek rodzinie Radzikowskich. Z tego też czasu pochodzi obecny, murowany kościół parafialny pw. św. Katarzyny, zbudowany na przełomie XIV i XV w., odnotowany w dokumentach źródłowych z 1448 roku. W 1887 r. budynek został gruntownie wyremontowany, m.in. przebudowano szczyty elewacji wschodniej i zachodniej, nadając im cechy neogotyckie. W 1906 r. wzniesiono murowane ogrodzenie podwórza kościelnego. Kolejny poważny remont przeprowadzono w połowie XX w., kiedy odnowiono wnętrze świątyni.

Opis

Kościół parafialny pw. św. Katarzyny zlokalizowany w centralnej części wsi, usytuowany na niewielkim wzniesieniu, po zachodniej stronie lokalnej drogi, w otoczeniu starodrzewu. Teren kościelny ogrodzony murem z 1906 r., w jego obrębie ulokowana neogotycka dzwonnica. Kościół wybudowany w stylu gotyckim, orientowany o zwartej bryle architektonicznej. Założony na planie prostokąta z bocznymi aneksami: zakrystią - od północy i kruchtą - od południa. Murowany z cegły w układzie gotyckim z użyciem zendrówki na podmurówce z kamieni polnych, ściany wewnętrzne tynkowane. Dachy nad korpusem i kruchtą dwuspadowe, nad zakrystią - pulpitowe, kryte blachą. Elewacje nietynkowane, na kamiennym cokole z odsadzką, zwieńczone uformowanym z cegły gzymsem podokapowym. Ściany zewnętrzne opięte w narożach szkarpami o jednym uskoku. Elewacje wschodnie i zachodnie zakończone wydatnymi trójkątnymi szczytami z blendami i sterczynami, oddzielonymi od dolnej kondygnacji płaskimi gzymsami kordonowymi z obdaszkiem. Szczyt wschodni zwieńczony neogotycką wieżyczką na sygnaturkę. W przyziemiu elewacji zachodniej ulokowany ostrołukowy portal. Główne wejście do kościoła budynku prowadzi przez kruchtę od strony elewacji południowej. Ściana kruchty zakończona trójkątnym szczytem, w którym ostrołukowa blenda (tynkowana i malowana w kolorze niebieskim) z figurą NMP. W przyziemiu portal zamknięty łukiem ostrym. Wnętrze kościoła - salowe, nakryte stropem płaskim, w zakrystii i kruchcie sklepienia kolebkowe. Otwory okienne ostrołukowe, umieszczone w płycinach zamkniętych odcinkowo. W zakrystii i kruchcie zachowane portale ostrołukowe formowane z cegły. Wyposażenie niejednolite - ołtarz główny z przełomu XIX i XX w. (z umieszczonym w centrum obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem; dzieło pochodzi z początku XVII wieku). W ołtarzach bocznych - Matka Boska Bolesna z 1856 r. i Chrystus Ukrzyżowany. Na uwagę zasługuje również chrzcielnica rokokowa z 1776 r. oraz krucyfiks gotycki z II poł. XIV wieku.

Zabytek dostępny.

Oprac. Bernardeta Popek- Olszowa, OT NID w Toruniu, 18-11-2015 r.